Tot vanmorgen een uur of twaalf had ik de hoop dat ze uiteindelijk wel uit dat vluchtelingenprobleem zouden komen, daar in Den Haag. En toen schoof minister Ploumen (mocht u dat mes van u nog steeds kwijt zijn, mevrouw Ploumen, check de rug van Job Cohen) aan bij het programma Buitenhof. Alle oplossingen die ze noemde, heb ik voor u genoteerd. In de volgende alinea leest u ze. Tussen aanhalingstekens steeds, want het zijn letterlijke citaten.

‘Bredere coalities smeden.’ ‘Er moet een antwoord komen.’ ‘De UNHCR moet vijftig mensen sturen naar Macedonië.’ ‘Doorgaan met wat we nu doen.’ ‘Begrip hebben voor mensen in Nederland die zich afvragen: hoe moet dit?’ ‘Hele praktische dingen doen.’ ‘Er zijn geen gemakkelijke oplossingen. Maar er zijn oplossingen.’ ‘Dat Europa opnieuw moet kijken naar het immigratiebeleid is geen hogere wiskunde.’ ‘Het voorbeeld van Spanje nader bestuderen.’ ‘Landen als Jordanië en Libanon helpen zelf vluchtelingen op te vangen.’

Als u deze oplossingen hardop leest, heeft u ruim een minuut nodig. Het interview duurde veel langer en dat komt omdat de minister meer vragen had dan oplossingen. Ook alle vragen heb ik voor u uitgeschreven. Saillant: ze had meer vragen dan de interviewer.

‘Waarom ontvluchten mensen hun land?’ ‘Wat kunnen we anders doen?’ ‘Wat kunnen we beter doen?’ ‘Wat moet er beter?’ ‘Wat kun je doen in Afrika en in gebieden als Syrië?’ ‘Wat kunnen we als Nederland en wat moeten we doen als Europa?’ ‘Hoe zorg je ervoor dat mensen niet omkomen op die bootjes?’ ‘Hoe zorg je dat mensen niet in Italië vast komen te zitten?’ ‘Op welke manier kunnen we wellicht anders bijdragen?’ ‘Wat kan ik nu vanuit mijn eigen beleid beter en anders doen?’ ‘Hoe kunnen we op een andere manier noodhulp geven?’ ‘Hoe kunnen we zorgen dat Afrikaanse jongeren veilig zijn en daar kansen krijgen?’ ‘Is het mogelijk om reguliere migratie rond seizoenswerk te organiseren?’ ‘Hoe zorg je nu dat je, in het debat, mensen die vijf jaar wachten op een huurwoning niet passeert en dat mensen die het recht hebben hier te zijn hier kunnen integreren en mensen waar geen plek voor is op een goede manier kunnen teruggaan?’ ‘Hoe kun je beter omgaan met douane, migratie en procedurele zaken?’ ‘Hoe kunnen we zien of er behoefte is aan seizoenmigratie?’ ‘Hoe kunnen we gastgemeenschappen ondersteunen?’

Er was één door de minister bedachte vraag waar ze ook zelf een antwoord op had. De vraag: ‘Wat doet het voor Afrika als talentvolle, ambitieuze mensen weggaan?’ Haar antwoord: ‘Afrika moet de beste mensen niet laten vertrekken’.

En dan was er nog een stevig statement. ‘Dit vraagstuk is er. Daar moeten we ons mee bezighouden.’ Bezighouden. Dat woord bleef vandaag in mijn hoofd gonzen.