Wat voorafging: ik heb een nieuwe auto en dat is wennen. Ze maakt geen geluid als je wilt gaan rijden en dan lijkt het alsof ze stuk is. Maar dat is niet zo. Mijn auto houdt gewoon niet van herrie.

En dan is er de eerste keer dat ik besloot mijn auto ‘op een ander’ op te laden. Bij een hotel. Zo’n eerste keer is voor mij zoals het voor u was toen u voor het eerst op kamers ging wonen. Of zonder ouders op vakantie ging. Of de eerste keer dat u een been liet amputeren.

Best spannend dus.

Het lukte niet. Ik duwde de ene stekker in de auto (ging prima) en de andere in de oplader. Oplaadpas langs het oog van de paal en wachten maar. Geen respons. Nog een keer dan. En nog een keer. Ik vroeg hardop aan mezelf of ik dan echt he-le-maal niks kan. iPhone erbij, zaklampfunctie aan en verdomd: waar in het ronde gat van de paal een aansluiting hoort te zitten, zat een zwart gat. Diep en donker. Ik kon er zo mijn hand in stoppen. Mijn eerste paal was een kapotte.

Dan moet ik het nog met u hebben over de gezagsverhouding auto-Laurens. Ik weet niet beter of de automobilist is doorgaans de baas van de auto. Bij elektrische auto’s zijn de rollen omgedraaid. Als Idee, zoals ik de VW ID-3 sinds kort vleiend aanspreek, vindt dat ik te erg naar links ga, dan duwt ze zichzelf en dus ook mij naar rechts. Ik was al het al gewend dat vrienden en kennissen dat doen als het allemaal te links naar hun zin is, het is nieuw voor me dat een auto zoiets ook kan.

Knap ook.

Bijzonder is verder dat Idee me op, voor mij, willekeurige momenten aanspreekt. Dan vraagt ze me vanuit het niets wat ik wil doen. Ik durf dan niet te zeggen dat ik onderweg ben naar een werkafspraak of naar mijn schoonmoeder. Ze wil vast naar het strand of de Efteling.

Soms zegt ze ineens dat ze me niet heeft verstaan. Idee wil vermaakt worden en wil een goed gesprek, zoveel is duidelijk.

Eergister probeerde ik voor het eerst al rijdend een podcast te beluisteren. Mijn telefoon was verbonden met Idee (knap van me!) en dus leek het me eenvoudig om een podcast (luistertip: Hart op de tong) van mijn iPhone naar de luidsprekers te lokken.

Idee zei toen dat ze niet eebluh was om dat te doen. ‘Ai em not eebluh toe doe dis.’ Idee is me in zowat alles de baas, maar mijn Engels is voorlopig beter. Dat stelt gerust.