De Beemd-Noord in Schijndel is een schrijfstersbuurt. De straten zijn vernoemd naar Ina Boudier, Anna Blaman, Renate Rubinstein, Aagje Deken, Betje Wolff en, jawel, Mgr. Bekkers.

Ik woon aan het Mgr. Bekkersplein en ik had natuurlijk aan het Annie M.G. Schmidtplein moeten wonen. Geen idee waarom iemand besloot dat een bisschop hier beter voldoet. En nee, het is niet omdat die best beroemde monseigneur onderhand eens vernoemd moest worden in het best katholieke Schijndel – dat dorp had al een bejaardenhuis met die naam en ook nog eens een best lange straat. U snapt dat mijn vrouw en ik, wonend aan Mgr. Bekkersplein, heel soms post krijgen die bestemd is voor Mgr. Bekkersstraat.

Ik overweeg al wat jaren om een naamswijziging van het plein bij de gemeente voor te stellen, maar durf het zelfs niet bij de pleinbewoners voor te stellen. Een naamswijziging geeft gedoe. ‘Ik heb nog honderd visitekaartjes liggen met Mgr. Bekkersplein als adres.’ De gemeente zelf ziet er vast ook tegenop, het leidt tot een hoop bureaucratisch administratief geneuzel. En dan moeten die visitekaartjes ook nog eens vergoed worden.

Dat ik hier over begin, is te danken aan een discussie in de gemeenteraad van Meierijstad, waarvan Schijndel een van de dertien dorpen is. Daar is gebakkelei over een nieuwe buurt die tegen de kom van Schijndel verreist. Of we met de straatnamen de grote Spaanse gemeenschap in Schijndel kunnen eren, bedachten ze bij PvdA/GroenLinks. Zowat iedereen enthousiast. Ook de wethouder die erover gaat. Hij somde afgelopen week in de raad wat mogelijke straatnamen op, ingefluisterd door de lokale heemkundevereniging: Cordoba, Andalusië, Spanje, Klaphek.

Klaphek?

Ik zocht op Google een Spaanse vertaling, maar dat leidde tot een samenvoeging van applaudisseren (aplaudir) en hek (cerca) en dat slaat nergens op. Klaphek heeft volgens de wethouder dan ook niets met Spanje van doen. Het is een toponiem.

Alle straten laten verwijzen naar Spanje of één na, dat past in een lokale traditie. Een buurt met allemaal schrijfsters en één bisschop is een voorbeeld, maar ik vond er nog eentje. In de jaren tachtig werd in mijn dorp een flinke wijk gebouwd en alle straten kregen namen die refereren aan het brouwen van bier – Schijndel heeft een goudgele, beschuimkraagde historie op dat gebied. Ook hier één uitzondering. Behalve De Mouterij, Hopveld en Gerstakker is er De Weerelt. De naam verwijst naar een allang verdwenen herberg, De Wereld. In 1988 besloot de gemeenteraad dat De Wereld niet kan, omdat – echt waar – ‘deze straat dezelfde naam zou dragen als die van onze planeet’. Zo werd De Weerelt bedacht, fout gespeld en dus met een onterechte, want gefantaseerde, zweem van historische waarde.

Mocht u dit soort discussies over straatnamen provinciaals, bekrompen geneuzel vinden: in Amsterdam wordt een nieuwe buurt gebouwd en daar gaan ze de straatnamen vernoemen naar kruiden en specerijen. Er wordt daar geprotesteerd tegen de Nootmuskaatstraat. Nootmuskaat roep te veel associaties op met de VOC.

Nu moet ik in mijn streven naar een Annie M.G. Schmidtplein dus nog even bedenken waarom associaties met de katholieke kerk onwenselijk zijn. Iemand een idee? Briljante ideeën worden beloond met een klaphek.