In de lokale politiek draai ik al een poos mee, maar de sprong naar de landelijke zal ik nooit maken. Een van de redenen is dat ik de mores die daar heerst maar niet wil vatten.

Zo had ik niet in de gaten dat een beetje Tweede Kamerlid op of vlak voor 4 mei een column hoort te schrijven. Die column wordt gedeeld via de socials en slechts gelezen door de aanhang van die politicus. Niets dan lof valt de schrijver ten deel.

Wie wil dat ook iemand buiten de eigen bubbel de tekst meekrijgt, is afhankelijk van Geert Wilders. Die was een paar dagen geleden zo aardig om de tekst van Frans Timmermans te delen. Hij deed dat met een korte recensie en die recensie ging over narcisme en dat niemand op de tekst van de voorman van PvdA/GroenLinks zat te wachten. Wat weer tot boeiende en tot goed doorwrochte reacties leidde. Dat Timmermans eigenlijk Timmerkwal moet worden genoemd. En dat Wilders Schreeuwwitje is.

Zo stimuleer je een degelijk maatschappelijk debat.

Omdat een carrière als landelijk politicus er niet in zit en een sprong naar Provinciale Staten in het verleden ook al eens jammerlijk mislukte, gebruik ik de vers opgedane kennis louter om mijn exposure als gemeenteraadslid een boost te geven. Ik ben te laat om 4 mei te halen en daarom dus een column op 7 mei. Qua inhoud doet wat er nu volgt niet onder voor wat al die partijleiders, ministers en Kamerleden schreven. Ik heb namelijk al die columns op een hoop gegooid, door elkaar gehusseld en er deze tekst van gemaakt.

Komt ie.

Meer dan ooit is het van belang stil te staan bij de gruwelen van de Tweede Wereldoorlog en dat komt omdat we juist nu in onzekere en zelfs bange tijden leven. Hier en daar vergelijken mensen deze jaren twintig met de jaren dertig van de vorige eeuw. De geschiedenis herhaalt zich niet, schreef Mark Twain ooit, maar hij rijmt wel.

(Dat van dat rijmen las en hoorde ik de laatste dagen maar een keer of acht en dus kan die wel in dit blog, lijkt me.)

En hoe anders de tijd van nu mogelijk is ten opzichte van de tijd van toen: waakzaamheid is geboden. Autocraten, opkomst extreemrechts, eenzaamheid door sociale media, techbedrijven, Musk, militarisering, Gaza, Oekraïne, xenofobie, geweld tegen politie, PFAS, klimaatverandering, Gerard Joling (Of u, lezer, rond elk begrip maar een of meerdere mooie volzinnen wil bedenken waar de somberheid van afspat.).

We mogen niet lijdzaam toezien hoe een handvol dictators/bedrijven/fascisten/Joling de wereld naar de knoppen helpt. Maar nog belangrijker: we moeten oog hebben voor al het moois dat er om ons heen gebeurt en dat moois moeten we groter en sterker maken. Greta Thürnberg, afbraak Tesla, Oxfam Novib, wolf, burenhulp, olieprijs, boodschappen over de grens, Tesla, Froukje, mooie series op Netflix, Tesla (Idem: maak er ronkende zinnen van.).

Ik ben geïnspireerder en energieker dan ooit om door te gaan. Want peilingen, maagverkleining, ooglidcorrectie, mijn partner staat achter me, voel de steun van het land, koester de successen, optimisme, geen andere keuze (En zo verder, en zo verder.).

En dan een slotzin over iets heel kleins waar u, lezer, van ontroerd raakt. Dat ik een dag of wat geleden een kleindochter leerde fietsen, dat ik een praatje maakte met een buurtgenoot en dat vanmorgen de zon weer opkwam. Dat ik dat soort ogenschijnlijk onbeduidende zaken zie en benoem en dat dit mij voor u tot een charismatisch mens maakt. Een boegbeeld. Rots in branding. Iemand om straks op te stemmen. En dat ik verder heel gewoon gebleven ben.