Ze waren met dertig ongeveer. Waarvan pakweg 25 zzp. En ze waren gekomen om te netwerken. Bij binnenkomst werd hen gevraagd een formuliertje in te vullen. Naam, vakgebied, wat heb je in de aanbieding en wat zoek je. Ze zochten allemaal klanten. Niemand die een leverancier zocht.

Halverwege het eerste kopje koffie mocht ik de bijeenkomst aan elkaar gaan praten. De een na de ander kwam even naast me staan op het podium. Om te vertellen wat ze als zzp-er zoal deden, hoe succesvol dat was en waarom dan niet. En waar de zaal hen bij kon helpen.

Er was een meneer en die kon zorgen dat je minder stress hebt. ‘Stress is goed, maar te veel stress niet.’ Of er iemand in de zaal te veel stress had. Er ging geen hand de lucht in. Waar de stressmeneer opvallend kalm onder bleef.

Een mevrouw had op een kaartje geschreven dat ze wat deed met beeld en tekst. Het beeld had te maken met schilderijen. De teksten, dat bleken bij navraag blogs. ‘Voor wie schrijf je die?’ ‘Voor mezelf.’ ‘O, dus het is geen dienst die je verkoopt?’ Nee, dat was het niet. Maar ze gaf wel workshops. In bloggen? ‘Nee, in gelukkig zijn.’

Op naar de volgende. Een dame die op afstand agenda’s beheert, telefoons aanneemt en tweets plaats voor wie daar te druk mee is. Niemand in de zaal die dat werk af wilde geven. Maar er was wel een tip. ‘Je moet je niet op zzp-ers richten, die hebben moeite met taken uitbesteden. Ga naar ondernemers die al een paar mensen in dienst hebben. Die zijn het gewend om te delegeren.’ Nou nee, daar voelde de dame niks voor. ‘Want ik ben zelf ook zzp-er. Dus werk ik graag voor zzp-ers.’ Ze had ook bakker kunnen worden. ‘Ik bak alleen voor bakkers, want ik ben zelf ook bakker.’ En verder moest ze nog maar zien hoe het zou lopen. ‘Want de gemeente moet in me investeren. Ondernemen naar vermogen heet dat.’ En nee, ze had nog geen klant.

En zo kwam er nog een ontwerpster van energetische tuinen voorbij (‘Met energie en zo’), een natuurgeneeskundige, een kunstenares tevens coach tevens workshop-iets, een meneer die gratis computerles aan ouderen geeft ‘en dat ik dan via een achterdeur er zo betaalde klanten uit krijg’ en een mevrouw die bezieling verkoopt. ‘En als je liefde geeft, komt er liefde terug. Het is allemaal de wet van de aantrekkingskracht.’

Eén meneer vertelde dat hij al twintig jaar met succes opleidingen geeft aan mensen in fabrieken. En nee, die opleidingen gaan niet over ontplooiing, ontwikkeling, bezieling, energie, liefde en aantrekkingskracht. ‘Hoe ze machines moeten bedienen, dat leer ik ze. Ik werk voor de maakindustrie.’

Of er iemand in de zaal was die in de maakindustrie werkte. Of anderszins concrete, tastbare dingen maakte. Nee.