Als Zandvoort Amsterdam Beach wordt en het Muiderslot de naam Amsterdam Castle krijgt, dan was ik afgelopen week met echtgenote twee dagen in Amsterdam Cheesecity. Hoewel de Aziaten ook zonder zo’n naamswijziging Alkmaar nu al weten te vinden.

Er was zelfs een cameraploeg uit Japan om verslag te doen van de kaasmarkt. Geen idee of het vanwege die journalistieke belangstelling was, maar ook de burgemeester van Alkmaar was van de partij. Samen met andere dames en heren – wethouders en hun partners, gok ik. De drukke bedoening achter de hekjes voor De Waag deed met succes haar best te concurreren met de snel wandelende kaasdragers. Ik maakte enkele kiekjes van de smetteloos wit geklede mannen die koddig met de kazen op berries heen en weer dartelden en verloor me daarna helemaal in Het Gezelschap Achter De Hekjes.

Er was een specifieke dame die vooral mijn aandacht trok. Ze was een jaar of 50, gok ik – nou vooruit, voor het geval ze dit leest: 48. Haar zonnebril danste op haar geblondeerde en ietwat getoupeerde haren als ze heen en weer bewoog tussen burgemeester, kaasdragers, kaasmeisjes, wethouders en fotografen. Ze keek schichtig van links naar rechts, ging op een drafje het monumentale waaggebouw in en kwam er binnen enkele tientallen seconden weer uit. Ze gebaarde dat een fotograaf naar links of rechts moest en wees de kaasmeisjes waar ze voor tien euro per stuk hun plastic (foei!) tasjes moesten proberen te verkopen. Ze deed daarbij haar best leidinggevend te kijken. Dat deed ze ook bij de fotograaf. Tegen de burgemeester glimlachte ze vooral.

Die is van de gemeentelijke afdeling Communicatie, besloot ik. Die van afdelingen Communicatie verkopen geen tasjes, maken geen foto’s en dragen geen kazen – maar ze zijn er wel altijd bij en doen dan druk. Aan het slot van het evenement stellen ze vast dat het dankzij hun coördinatie puik is verlopen. Of dat het mis ging vanwege die fotograaf, die kaasdrager of dat kaasmeisje. Dat is dan iets voor de evaluatie.

Geen idee of het dit keer goed afliep, want na een kwartier of wat geloofden mijn vrouw en ik het wel. We hadden de dag voor de markt al uitgebreid kennis gemaakt met Alkmaar en wisten dankzij die ervaring dat het werkelijk een geweldige stad is. Mooi, gezellig, verrassend. En dat deze markt die indruk niet echt versterkte. Zoals de vriendelijke jongeman van ons hotel had bezworen: ‘Stel u er niet al te veel van voor. Het is vooral commercieel’.

Wist u dat er vanwege het toerisme in het hoogseizoen ook avondmarkten zijn? En dat u zich tegen betaling door kaasdragers op een berrie kunt laten rondsjouwen? Waar dan vast een fotograaf tegen nog meer betaling een foto van maakt. ‘Say cheese!’