Toeval bestaat niet. Terwijl in mijn dorp, Schijndel, een ambtenaar en een wethouder zich in de raadzaal verontschuldigden voor een plan waarbij ze al voorbereidend fout na blunder maakten, tikte een journalist van het Brabants Dagblad een artikel over de informatievoorziening van ambtenaren in ’s-Hertogenbosch aan raadsleden in die gemeente. In beide gevallen gaat het om projecten waarbij de politiek recht heeft op informatie, maar waarbij het om financiële redenen onhandig is om alles op straat te gooien.

‘We zijn in onderhandeling met aannemersbedrijven om extra schoollokalen te bouwen. We hopen natuurlijk dat het zo goedkoop mogelijk kan, maar we hebben er wel alvast drie ton voor opzij gelegd.’ Probeer na zo’n uitspraak maar eens een offerte los te peuteren van twee ton.

In ’s-Hertogenbosch, zo las ik in de krant, gaan de ambtenaren op cursus. Daar leren ze hoe ze politici moeten informeren. Gisteravond, in de raadzaal van Schijndel, was het vooral een ambtenaar die de politiek vertelde wat er waarom hoe mis was gegaan met het plan om ergens een tunnel aan te leggen. Toen raadsleden met gefronste wenkbrauwen naar een scherm keken waarop maar liefst drie rekenfouten te zien waren, was het diezelfde ambtenaar die sorry zei. De wethouder naast hem zat op dat moment wat met een pen tegen zijn kin te tikken.

Niet de ambtenaren van ’s-Hertogenbosch moeten op training, de burgemeester en wethouders verdienen bijles. En niet de ambtenaar moet sorry zeggen voor zijn rekenfouten (‘Inderdaad, dat moet anderhalve ton meer zijn’, klonk het gisteren), dat moet de wethouder doen.

Politieke verantwoordelijkheid. Daar gaat dit stukje over.

Ambtenaren moeten door het stof bij hun wethouder en de wethouder legt op zijn beurt verantwoording af aan de gemeenteraad. In mijn dorp zijn het regelmatig de ambtenaren die presentaties houden en daarbij enthousiast beleidskeuzes promoten. Gisteravond vertelde een ambtenaar waarom een bepaalde optie van een plan toch echt niet wenselijk was. De raadsleden én de wethouder hoorden het aan.

Werk aan de winkel voor bureaus die iets doen in trainingen en cursussen. De wethouders van ’s-Hertogenbosch gaan leren hoe ze de politiek beter kunnen informeren. En de wethouder van Schijndel krijgt rekenles.