De NS bedenken dat dames en heren allemaal reizigers zijn en tegelijkertijd gooit SIRE een campagne de wereld in waarbij het juist draait om het tegenovergestelde. Of jongens alsjeblieft jongens mogen zijn. Dat betekent volgens SIRE dat jongens moeten ravotten, vieze kleren krijgen en risico nemen.

Risico nemen? Maar was het niet SIRE die ons leerde dat we een rund zijn als we met vuurwerk…

Enfin. We raken behoorlijk in de war van de tegenstrijdige signalen die NS en SIRE afgeven. Tot we ontdekken dat ze allebei passen bij dezelfde tijdsgeest. Ik kwam zelf niet op dat idee, dat deed mijn oudste zoon reizigerskind. Dat kind, aanstaand ouder van Han (of Sam, Robin, Kris of Cor – die namen mogen ook) uit het stukje van gisteren, legde me uit hoe het allemaal komt.

Er was een tijd dat het ontzettend handig was dat mannen en vrouwen waren wie ze waren. Mannen moesten met spierballen en een knots in de hand vrouw en kroost beschermen. Maar tegenwoordig hangt aan de gevel van het huis een camera en die ziet boeven van verre aankomen en dan is 112 snel ingetoetst. Daar komt bij dat veel slechteriken via glasvezel het huis binnen sluipen en daar helpt geen knots tegen.

Vrouwelijke eigenschappen werden al net zo overbodig. Vrouwen maakten vroeger het huis aan kant en zetten tussen de middag het eten op tafel. Kapot gekookte andijvie, gekookte piepers en voor ieder gezinslid een karbonade met vetrand – de grootste voor pa, want spierballen en knots. Een beetje tv-kok is vandaag de dag geen vrouw en Thuisbezorgd brengt wat er besteld moet worden.

En zo glijden we een samenleving in waarin de typische kenmerken van vrouwen en mannen er steeds minder toe doen en ‘beste dames en heren’ dus wordt vervangen door ‘beste reizigers’. En juist daarom raken we in de war, want ergens in ons zit nog dat verlangen om andijvie kapot te koken of met een knots te zwaaien. We worstelen met onze sekse. Die worsteling wordt er dankzij het vrouwenvoetbal niet kleiner op. En dus gaat dit stukje morgen nog even door.