Zo ongeveer iedereen klaagt over de politiek. Geen idee waarom, want zelden was de politiek zo boeiend en ook nog eens zo inhoudelijk als nu. De tijd dat een coalitie de boel dicht timmerde is al een paar jaar voorbij. Ministers praten zich de blaren op hun tong om gedoogpartners en soms oppositiepartijen met allerlei hervormingen mee te krijgen.

Als er al wat mis is met de politiek, dan is het de neiging van volksvertegenwoordigers om kiezers tevreden te stellen. Die kiezers willen steeds vaker dat politici doen wat hen persoonlijk goed uitkomt. En dan ook nog eens wat hen nú goed uitkomt. ‘Ik’ en ‘Nu’, dat is waar het de kiezer in toenemende mate om gaat. Politici die kiezen voor het algemeen belang en de lange termijn, ze hebben het nakijken.

Een uitzondering vormen de politici van de waterschappen. Die organisaties werden decennia lang over het hoofd gezien door kiezers. Dat was fijn, want de algemeen bestuurders daar konden zo doen wat goed is voor het algemene belang en voor de lange termijn, zonder dat het volk boe riep.

En toen was daar plots de steeds luidere roep om waterschappen te degraderen tot afdelingen van provincies. Wat daar precies voor of tegen is, ben ik even kwijt. Wat ik wel weet: politici bedachten in paniek dat een hoge opkomst bij verkiezingen helpt om het bestaansrecht van de schappen te bevestigen en te versterken. De verkiezingen werden gecombineerd met die voor de provincies, er werd campagne gevoerd om toch vooral te gaan stemmen en hier en daar kwamen er zelfs verkiezingsdebatten.

Het gevolg: u weet ineens dat er waterschappen zijn. En u vraagt zich af wat u van die overheden verwacht. U heeft geen kaas gegeten van schoon water, mooi water of veilig water. En dus resteert er weinig anders dan u bekommeren om uw portemonnee. Om lage waterschapslasten. De partij die pleit voor lagere belastingen, die krijgt uw stem.

Tegen de tijd dat het oppervlaktewater ernstig vervuild is, dijken doorbreken of de grond kurkdroog – tegen die tijd is de door u gekozen algemeen bestuurder al lang weer vertrokken. En weet u niet meer waarom u ooit op hem of haar hebt gestemd.