In Den Bosch ligt sinds een jaar of wat een prachtige brug over het spoor. Het is een brug voor voetgangers en fietsers en het is tegelijkertijd een park. Wie er overheen wil, kan de trap nemen. Maar er is ook een lift. Een prachtige brug is het. De brug heet Paleisbrug, maar bij een prijsvraag zond iemand ooit de naam De Verbinding in.

‘De brug verbindt twee stadsdelen’, legde de bedenkster uit. ‘En verder is verbinding een positief woord. De wereld heeft meer verbinding nodig.’ De naam was kansloos, want de jury stelde terecht vast dat alle bruggen verbindingen tot stand brengen. En dat er dus beter een naam kon worden gekozen die iets meer bijzonder is.

Verbinding is tijdens de campagne voor de raadsverkiezingen van Meierijstad zo ongeveer ‘trending topic’ geworden. Het is te danken aan de kolos van zes lokale partijen die zich samen hebben geklonken tot één. Samen zijn ze, liet de lijsttrekker weten, van de verbinding. Er zijn kandidaten van die partij die heel erg PvdA zijn of GroenLinks, die warme gevoelens koesteren voor D66 of de VVD en er zal vast ook een christendemocraat bij zitten. Het kan allemaal. Want verbinding.

Dezelfde lijsttrekker bedacht ooit dat in Schijndel alle politieke partijen in de coalitie zouden moeten zitten. Want Schijndel was rijp voor vergaande verbinding.

Verbinding is een tapijt waaronder van alles is weggemoffeld. Til het op en het stof dwarrelt op. Verbinding is als een drol die alsmaar vooruit wordt geschoven: gaan we nu die voetbalvelden in Erp opknappen of het zwembad in Sint-Oedenrode? Allebei kan niet, te duur – maar er over ruzie maken kan ook niet. Want verbinding.

Goed openbaar bestuur en politiek gedijen niet bij verbinding. Goed openbaar bestuur en politiek moeten het hebben van botsende belangen. Erp of Sint-Oedenrode. Jongerenwerk of nieuwe lantaarnpalen. Afval scheiden bij de bron of na het inzamelen. Sparen of investeren. Stenen of mensen. Als een politicus u vertelt dat het allemaal kan, zoals een Roois raadslid gisteren tijdens een debat deed – wees op uw hoede.

Tijdens dat debat botsten de belangen trouwens stevig. Ik mocht het bestaansrecht van ‘Hart voor Schijndel’ verdedigen en dat werd een stevig verbaal gevecht. Het dorp Schijndel is zo’n belang. Schijndel is niet meer dan Mariaheide, Nijnsel, Veghel of Sint-Oedenrode. Maar het is een belang en een groep dorpsgenoten bedacht dat dit belang de moeite waard is om te behartigen. Alle andere partijen proberen een verbinding – ze houden net zo veel van het voetbalveld in Erp als van het zwembad in Sint-Oedenrode. En slaan hun armen heen om al die andere partijen die dat ook doen. ‘Wij zijn er voor heel Meierijstad!’, roept die van de VVD bijvoorbeeld. ‘Wij ook!’, roept de meneer van het CDA. ‘En wij!’ – dat was de PvdA. Luister goed en u hoort D66, SP, Team Meierijstad, Gemeentebelang Meierijstad en die partij zonder naam (ze waren te laat met de naam bedenken).

En dan komt er eentje het feestje van bruggen bouwen, verbindingen, stof bedekkende tapijten en vooruitgeschoven drollen verpesten. ‘Wat een geruzie’, mopperde iemand in de zaal. ‘Dat vind ik niks.’ Na mijn opponent en ik betraden drie andere lijsttrekkers het podium. Allemaal voor alles en iedereen. ‘Het kabbelt. Saai’, mopperde iemand in de zaal. ‘Het kan niet waar zijn wat ze beloven’, zei iemand na afloop.

Daarom heeft u een hekel aan politiek: botsende belangen zijn ongezellig en verbinding is een leugen.