Deze tekst is voor mensen die uren verkopen.

Beste adviseur, tekstschrijver, vormgever, therapeut: wanneer heeft u voor het laatst boodschappen in uw karretje gegooid bij de supermarkt en bij de kassa gezegd dat u een goed doel bent? Of dat die bloemkolen en halfvolle melk een vriendendienst zijn van de Jumbo aan u.

Nou?

Boodschappen zijn dingen. Dingen kosten geld. Maar wat u doet, professional die tijd verkoopt, dat kan niemand vasthouden. Uw tijd is net zo min tastbaar als uw kennis en ervaring. U schrijft een beleidsplan, een tekst voor een advertentie, u geeft een flyer vorm of u vertelt aan die gescheiden vrouw hoe ze haar leven weer op kan pakken. Was dat nou zo veel moeite? Dat uurtje? Of die paar uurtjes?

En is het nou zo veel gevraagd om wat tijd te steken in dat buurtcomité, die kringloopwinkel, die patiëntenvereniging, dat vrijwilligersevenement? En dat u daar dan uw professionele kennis inzet voor het goede doel?

En dus zegt u alsmaar ja. Of u besluit het voor een habbekrats te doen. Waar u zich dan nog ongemakkelijk over voelt ook. En dan gaat u uw gratis bijdrage met die vereniging bespreken en dan bieden ze u een kop koffie aan. En dan vraagt u zich af of ze die koffie van Douwe Egberts of de lokale supermarkt cadeau hebben gekregen. Vanwege dat goede doel.

Welnee. Koffie kost geld. Net als meubels, bakjes patat, auto’s, lantaarnpalen en nietmachines. Wat u doet, dat is een kleine moeite.

U moest maar eens wat vaker nee zeggen. Voor uzelf, uw gezin en trouwens ook voor de economie.