Het gaat goed met Tim. Ik ken Tim niet, maar ik begrijp van de mensen achter Stichting Tim dat hij het goed naar zijn zin heeft op een basisschool in Schijndel. Dat hij daar elke doordeweekse dag is, zou de gewoonste zaak van de wereld moeten zijn en is tegelijkertijd hartstikke bijzonder. Tim heeft wat beperkingen, waarvan er tenminste eentje zo ernstig is dat hij van de wet niet naar school hoeft.

Er zijn nogal wat schooldirecteuren die niet goed kunnen lezen. Als de wetgever schrijft ‘Tim hoeft niet naar school’, dan lezen ze ‘Tim mag niet naar school’. En ze doen dan wel aan inclusief-, passend- en een andersoortig iedereen-hoort-erbij-onderwijs, een behoorlijk stevig gehandicapt kind – dat vinden ze exclusief, niet passend en een gevalletje van bijna-iedereen-hoort-erbij.

De ouders van Tim bedachten een stichting voor Tim en andere kinderen die naar school willen en niet hoeven. Ze sprokkelden geld bijeen en vroegen aan scholen om toch maar alsjeblieft plekjes vrij te maken voor die kinderen. In het geval van Tim is dat geen kleinigheid, want hij heeft veel ruimte en veel één-op-één begeleiding nodig.

Aanhouders winnen nogal eens en dus heeft Tim een plekje gevonden op een Schijndelse school. En daar blijft het niet bij: de gemeenteraad van dat dorp praat morgenavond over een voorstel om de school stevig te verbouwen zodat er plaats komt voor veel meer Timmen. Die dan ook best Marijke, Teun of Fatima mogen heten.

Voor de school is er een aardige bijkomstigheid. De leerlingenaantallen lopen terug en dat leidt tot leegstand. Lege klaslokalen kosten geld. Hartstikke fijn dus, dat Tim naar school wil en veel ruimte nodig heeft.

Resteert de vraag wat er gaat gebeuren als de school ineens mateloos populair wordt en de Schijndelse kinderen elkaar zowat verdringen voor een plekje in één van de klaslokalen. Is er dan nog steeds ruimte voor Tim, Marijke, Teun of Fatima? Het lijkt me handig dat de school dat nu alvast belooft. ‘Alle kinderen zijn welkom. Altijd. Dus niet alleen als we toevallig met een leeg lokaal in onze maag zitten.’ En daar dan een handtekening onder.

En dan is er nog het onderwerp ‘te oud’. Er komt een tijd dat Tim te oud wordt voor die school. Het meest miserabele wat er dan kan gebeuren is dat hij dan alsnog in een bosrijke omgeving met andere beperkte kinderen moet vertoeven. Of hele dagen thuis andere kinderen zit te missen.

Of Stichting Tim dus maar tijdig wil aankloppen bij de middelbare school in het dorp. Die school in ons dorp, het Eldecollege, noemt zichzelf op haar website breed. Dat is fijn voor Tim. Wat er ook staat:  ‘We hebben een mooie toekomst voor jou. Ga jij onze uitdaging aan?’ Geen idee wat die uitdaging precies is, maar Tim zegt vast ja. En anders zijn ouders wel.

Mooi. Dan is dat ook weer geregeld.