Dat was een mooie metafoor, die journalist Henk Hofland begin jaren 70 bedacht: tegels lichten als beeldspraak voor onthullende journalist. Til een tegel op en u ziet pissebedden, kakkerlakken en pieren krioelen. De vergelijking met ministers, wethouders en bazen van grote bedrijven ligt voor de hand – uit de aard van hun functie hebben ze de neiging om zaken geheim te houden die er niet zo fraai uitzien. Goede journalisten lichten hun tegels op en tonen ons wat er onder verborgen is. Hofland is alweer wat jaren dood en zijn boek ‘Tegels lichten’ is bij het grote publiek vergeten, maar De Tegel is nog steeds een belangrijke journalistieke prijs.

En het lichten van tegels krijgt in deze tijd een nieuwe betekenis. Want de tegels moeten uit uw tuin. Dat heeft te maken met de klimaatverandering. Het regent alsmaar vaker en heviger en dat water blijft op uw stoep en terras staan. Tenzij u de tegels eruit haalt, zodat de regen de grond in kan.

Hier en daar gaan geluiden op om een zogeheten tegeltaks in te voeren, een soort boete op het verstenen van tuinen. Of, een stuk aardiger: een subsidie op het verwijderen van tegels.

Tijdens een werkconferentie die ik gisteren mocht leiden, ging het erover. Over wat je allemaal kunt doen om tuinen ‘regen doorlatend’ te maken en hoe belangrijk het is dat we onze klapstoeltjes op het gras zetten en niet op steen. De zaal knikte enthousiast.

‘Waar laat je die tegels dan?’, vroeg iemand. ‘Je kunt ze te koop zetten op Markplaats’, bedacht hij zelf het antwoord. Om meteen vast te stellen waarom dat een beroerd idee is. U had dat vast ook al bedacht.