‘Wat moet je dáár nou mee?’ vroeg één van mijn kinderen. Hij keek naar de kaart van Ierland die ik zojuist had gekocht. Waarna ik voor de zoveelste keer vertelde dat het met een kaart zoveel leuker is. En dat het dan nog leuker is om ondanks zo’n kaart te verdwalen. De Romantiek Van Het Verdwalen, noem ik dat nogal eens. Waarop die zoon steevast uitlegt dat ik veel te nerveus ben om wat voor romantische gevoelens dan ook te krijgen als ik de weg kwijt ben. ‘Je zit dan vooral te foeteren.’

Hij heeft gelijk. De kaart is leuk om ‘s avonds op de hotelkamer te zoeken naar schattige weggetjes voor de dag daarna. Naar rood omkaderde plaatsnamen (daar is wat te zien, betekent dat) en naar grillige kustlijnen. Maar onderweg voldoet het navigatiesysteem beter.

Op de terugweg naar huis, overnachten we in Stoke-on-Trent. En dan blijkt dat het navigatiesysteem het soms moet afleggen tegen de kaart op papier. Als ik op de kaart had gezocht naar Stroke-on-Trent, dan had ik die flinke stad snel gevonden. Het was me niet eens opgevallen dat het Stoke is, zonder r. En geen Stroke met r, dus. Maar de navigatie maakt na Str allerlei plaatsnamen, zoals Stratford-upon-Avon en Stroud, maar geen Stoke.

Mijn zoon heeft gelijk. Of ik me wat wil inhouden, vraagt mijn vrouw.

Uiteindelijk wordt de plaats alsnog gevonden. Ik schrik van de door mijn navigatie bedachte tijd die er voor nodig is om daar te komen. Wat me al rijdend opvalt: zodra een snelweg in zicht komt, stuurt dat systeem me daar vandaan.

Geen idee wanneer en waarom ik het deed, maar ik heb dus ooit op het knopje ‘Snelwegen vermijden’ geklikt. En op ‘Groene route’. Zie dat met een kaart van papier maar eens voor elkaar te krijgen.

Mocht u ooit die kant op willen: het is dus Stoke en geen Stroke. En ik weet daar een aardig hotel voor u. Als u een beetje laat boekt, dan hebben ze alleen de kamer naast de receptie nog voor u. Dat is een bijzondere kamer. U krijgt dat in de gaten, zodra u aan het rode koordje trekt om het licht uit te doen. Dat doet u als u helemaal uitgekleed bent en wilt gaan slapen. Of wat u zoal in bed wilt gaan doen.

Dat is het moment dat u ontdekt het geen koordje is om een licht uit te doen. De receptioniste zal het u uitleggen – ze staat binnen dertig seconden in uw kamer om te vragen of u hulp nodig heeft bij het in bed gaan.

Ik zoek nog waar het knopje ‘Hotels geschikt voor gehandicapten’ in mijn navigatiesysteem zit. En hoe dat dan af moet.