Ga voor een groep 7 of 8 van een basisschool staan. Roep heel hard: ‘Kruidvat!’ Daarna roept de klas in koor: ‘Steeds verrassend, altijd voordelig’. Ik kan het weten, want sta een keer of zes per jaar voor zo’n groep, doe het steeds en ben nog nooit teleurgesteld.

De aanleiding is steeds hetzelfde. Samen met een handvol andere raadsleden in Meierijstad mag ik zo nu en dan het spel Democracity leiden, bedacht door het ‘huis van democratie en rechtsstaat’ ProDemos. In twee uur tijd speelt een klas dat ze de gemeenteraad zijn van het stadje Democracity en in die rol mogen ze die plaats inrichten. Komt er een speeltuin? Een kantoor? Brandweerkazerne? Moskee? De kinderen leren te debatteren, te overtuigen, zich te laten overtuigen en merken bij stemmingen dat goede ideeën soms geen meerderheid krijgen. En dat de meerderheid de helft plus één is, iets wat Henry Bontenbal niet eens weet (’75 is een meerderheid’).

Het spel begint bij het vormen van politieke partijen. Groepjes bedenken waar ze zich voor willen inzetten, hoe hun partij heet en welke slogan daarbij hoort. Het begrip slogan is niet bij iedere 10-, 11- of 12-jarige bekend. En dus roep ik dan ‘Kruidvat!’ en dat weten ze het. ‘Steeds verrassend, altijd voordelig!’

Meestal bedenkt zo’n groepje dat ze er vooral voor de natuur zijn. Zo nu en dan is het thema kinderen, de laatste tijd duikt het thema veiligheid steeds vaker op en de afgelopen keer was er plots een Partij voor de Gezondheid. De PvdG pleitte voor een ziekenhuis in Democracity. Daarna volgden een apotheek en een huisartsenpost.

En toen een hbo.

Dat leidde tot verbazing in de gemeenteraad. ‘Kunt u’ – ik leerde ze in mijn rol als raadsvoorzitter elkaar als grote mensen en dus met u aan te spreken – ‘me uitleggen wat een hbo te maken heeft met gezondheid?’

De woordvoerder van de PvdG hapte even naar adem, zei ‘uh’ en de raadsvoorzitter legde uit dat de woordvoerder een schorsing kan aanvragen en wat een schorsing is. Er werd geschorst. Een minuut of twee overlegde de woordvoerder met de fractievoorzitter, de fractiesecretaris en de overige fractieleden en toen wist hij het. ‘Verplegers volgen het hbo.’

De vragensteller bleek standvastig. ‘Op een hbo leer je ook vakken die niks met gezondheid te maken hebben.’

Of er opnieuw een schorsing nodig was. Nee dat was niet nodig.

‘We hebben eigenlijk niet goed gelezen. Er staat op het gebouw hbo. We dachten dat er EHBO stond.’

De woordvoerder kreeg van de raadsvoorzitter complimenten voor het bedenken van het hbo voor verplegers en de eerlijkheid over de EHBO. Bij de stemming gingen alle handen de lucht in. Tijd om uit te leggen wat het woord unaniem betekent. (En nee, Henry, dat is niet 76.)