Daar hadden we nou nog nooit wat van gehoord. Maar Tanja Jadnanansing, Kamerlid van de PvdA, heeft een stukje geschreven in de Amsterdamse krant Het Parool. Dat middelbare scholen meer aan burgerschapskunde moeten doen. Nu weten we dat ze bestaat, die Tanja Jadnanansing.

‘Leraren moeten handvatten krijgen om in de klas het gesprek aan te gaan’, schrijft ze. En burgerschapsonderwijs is dat handvat, aldus het Kamerlid. Want daarmee kunnen docenten ‘een sfeer creëren waarin leerlingen voor hun mening uit kunnen komen, maar ook worden uitgedaagd hun mening in twijfel te trekken’.

Het wordt druk op school. Vast en zeker met dank aan de stiekeme lobby van Nivea en andere producenten van smeersels: op de basisschool moeten leerkrachten kinderen insmeren op zonnige dagen. Dat heeft Nivea het KWF laten verkondigen, de organisatie die kanker bestrijdt. Ik ken nogal wat leerkrachten in mijn directe omgeving en die zuchtten diep. ‘Krijgen we dát er ook nog eens bij.’ De leerkrachten die blijmoedig laten weten dat ze het klusje er graag bijdoen, zijn meteen verdacht.

Iemand die graag zijn vingers over het lichaam van een kind laat gaan, die moet je in de gaten houden.

Ondertussen neemt de druk op het onderwijs onverminderd toe. Want of het nu gaat om verkeer, muziek, schilderen, beweging, ontbijten, wiskunde, techniek, veilig internetten, seksuele voorlichting, omgaan met geld, bescherming tegen zonnestralen of uitgedaagd worden om de eigen mening in twijfel te trekken: uiteindelijk gaan we het allemaal onderwijstaken vinden. ‘Echt een taak voor de scholen!’

Het wordt een dooie bedoening aan de ontbijttafel thuis. Papa en mama en/of verzorgers eten samen een boterham met kaas en sturen de kinderen met lege maag de deur uit. Omdat uit onderzoek is gebleken dat 4 tot 7 procent van de basisscholieren thuis geen bord pap of andersoortig ontbijt krijgt, gaan scholen dat voor honderd procent van de kinderen regelen. Dat er daardoor aan die ontbijttafel thuis niet meer gebabbeld wordt, is niet erg. Want elk babbelonderwerp wordt door papa en mama en/of verzorgers taboe verklaard. ‘Daar moet je het maar op school over hebben, daar gaan wij niet over.’

De kinderen gaan via de achterdeur het huis uit. Moeder/verzorger wil nog waarschuwen om toch vooral op te letten bij het oversteken van die drukke weg tussen huis en school, maar bijt nog net op tijd op haar tong. Taak voor school, dat verkeersonderwijs.

Als de kinderen de deur uit zijn, kijken papa en mama en/of verzorgers elkaar even vertwijfeld aan. ‘Blijft er nog wel iets voor ons over?’, vraagt de ene ouder/verzorger aan de andere ouder/verzorger. Die de schouders ophaalt en dan mompelt: ‘Ze zoeken op school nog vrijwilligers voor taal en rekenen. Dat is misschien iets voor ons’.