Een paar maanden geleden stond ik met mijn auto in de file voor de milieustraat in mijn dorp. De rij auto’s was zo lang omdat vooraan bij de ingang een mevrouw in discussie was met een oranje beheste medewerker. Geen idee waar het over ging, maar ik hoorde wel hoe de discussie door de milieustraatmeneer werd afgesloten. ‘Fijne middag nog, schatje.’

Schatje.

Mannen die de godganse dag met mannen werken, verleren zo nu en dan om correct met mensen om te gaan die geen man zijn. Met vrouwen bijvoorbeeld. Bij de afvalstoffendienst in ’s-Hertogenbosch hebben ze dat in de gaten. Medewerkers daar worden bijgespijkerd in fatsoenlijk praten met vrouwen. Dat was niet zozeer nodig omdat de afvalstofmensen daar lomp zouden praten met of tegen vrouwen, het was vooral omdat er steeds meer dames met afval naar de milieustraat komen.

‘De samenleving verandert’, legde een medewerkster me uit. ‘Met grof huisvuil en gebruikte meubels naar de stort gaan, dat was tot voor kort echt mannenwerk. Maar vrouwen nemen die taak steeds vaker op zich. Vanwege het feit dat ze zonder man leven, maar ook omdat de rolverdeling tussen vrouwen en mannen verandert.’

Dat is mooi.

De medewerkster vertelde dat de afvalstoffendienst ook op een andere manier inspeelt op de komst van meer dames. ‘We gaan een klein speelterreintje bij de milieustraat maken, want de dames nemen vaak kinderen mee.’

Vrouwen en mannen hebben de taken opnieuw verdeeld. Vrouwen ‘deden’ vroeger de kinderen en mannen het sjouwwerk. Nu doen vrouwen de kinderen en het sjouwwerk. Het geeft mannen tijd om dit soort stukjes te schrijven. Mijn vrouw heeft daar alle begrip voor.

Toch, schatje?