Porto viert zondag. En hoe. De Portugese motorclub heeft de binnenstad uitgekozen om er een soort van jaarvergadering te houden. De drumbands uit de regio houden er een parade en wandelen over de drukste verkeersaders. En dan zijn er nog de televisieopnamen van iets dat lijkt op een Portugese versie van Nederland Muziekland. Het gebeurt op ongeveer vier vierkante kilometer. Iedereen die er bij wil zijn, lijkt met de auto te zijn gekomen – behalve die van de motorclub dan. De verkeersagenten hebben allemaal vrij, want zijn met vrouwen en kinderen naar Portugal Muziekland, de drumbands en de motoren. De verkeerslichten kunnen het allemaal niet aan en springen van de weeromstuit op knipperend oranje.

Alle auto’s van Portugal lijken vandaag samen te klonteren in Porto en kunnen geen kant op. Hier en daar wordt geclaxonneerd. Het baat niks en niemand. Een bord meldt dat we toch vooral niet harder dan met 40 kilometer per uur de brug moeten passeren. Iedereen is braaf.

Het is de meest beroerde dag om in zo’n dubbeldekkerbus zonder dak te stappen om van daaruit de stad te bewonderen. Eén uur en veertig minuten duurt het, belooft de folder. Na drie kwartier zijn we vierhonderd meter en acht drumbands verder en bijna de brug over de Douro over. Bijna in de binnenstad van Porto.

De buschauffeur heeft ons oortjes gegeven en als we ons door een menuutje heen knipperen komen we bij een Nederlandse stem die vertelt wat we allemaal zien.

Dat gaat zo. ‘Krrrrr. Bijzonder is vooral…. krrrrrr, prrrrt… moet u zeker bezoeken…. pruttel, kraak… Uniek is… krrrr… We hopen dat u genoten heeft.’

We ploffen neer op een terrasje en zien een tafel verderop een jong Nederlands echtpaar met vier kinderen. De jongste een dochter, de rest jongens. Dat vinden we leuk, want echtgenote en ik hebben ook vier kinderen. En ook drie zonen en ook een meisje als jongste. De zonen vertoeven elders, we zijn deze vakantie alleen met de jongste van 15. Ze kijkt naar het gezin en wijst naar het meisje van pakweg negen maanden.

‘Zij moet straks ook alleen met haar ouders op vakantie.’

Tijd om een witte wijn te bestellen. Of het ‘Porto wine’ mag zijn, vraagt de serveerster. Maar natuurlijk. En zo nip ik even later aan witte port, waar ik toch echt witte wijn bedoelde. Maar het is wel witte port in Porto. Zeg met dat maar eens na, lezer in Nederland.