Afgelopen week bezocht ik de Politieke Klets in Den Bosch. Dat is een aaneenschakeling van hele korte politieke conferences, gebracht door lokale politici daar. Vertegenwoordigers van verschillende partijen zetten zichzelf en vooral elkaar stevig te kakken. Dat leidt tot een gulle lach en politici die elkaar na afloop op de schouders slaan en biertjes aanbieden.

Of zoiets ook in Schijndel kan, bedacht iemand onlangs.

Toen ik een jaar of wat in dit dorp woonde, en dat is alweer twintig jaar geleden, liet ik me kiezen in de medezeggenschapsraad van een basisschool hier. Dat was geen kunst, er waren meer vacante plaatsen dan belangstellenden. Hoe dan ook, ik nam mijn taak serieus en kwam met een reeks van ideetjes. Of er niet eens een leerlingvolgsysteem kon komen bijvoorbeeld. Waarop de toenmalige directeur tegen me zei dat ik een olifant was die door een porseleinkast ging.

‘Ik wist niet dat deze school een porseleinkast is’, wierp ik tegen. De directeur had me een dienst bewezen als hij me er toen op had gewezen dat heel Schijndel een porseleinkast is.

Dan had ik ervan afgezien als vrijwilliger van de lokale omroep de toenmalige burgemeester kritisch aan de tand te voelen over het een en ander. Met als effect dat de man weigerde nog ooit zijn hoofd op de lokale tv te laten zien. Wat hij trouwens liet weten op diezelfde lokale tv.

Dan had ik ervan afgezien om de onverenigbare functies van een lokale politica op de lokale televisie koddig bedoeld af te doen met ‘Een schizofreen is nooit alleen’. Het ging daarna dagenlang vooral over Die Belediging en geen moment over de toch best omstreden combinatie van functies. Met als resultaat twee door mij gemaakte openbare excuses, een ingezonden brief en tien jaar boze gezichten vanuit de partij van die politica met haar tig petten.

Dan had ik ervan afgezien om tijdens een campagne voor de raadsverkiezingen te vertellen wat er mis is aan al die andere partijen. ‘Zo doen wij dat in Schijndel niet’, legde een partijgenoot me uit. ‘We moeten uiteindelijk samen verder.’ Ik had toen net getwitterd over een partij die al reclame makend taarten uitdeelde aan mensen. ‘Jullie de taarten, wij de inhoud. Mooie coalitie’, schreef ik.

‘Het komt allemaal door de bittere armoede in het verleden’, legde een geboren en getogen Schijndelaar me uit. ‘Vanwege die armoede waren de mensen hier meer dan elders op elkaar aangewezen. Iedereen wist: ik kan een dorpsgenoot wel eens nodig hebben. Het resultaat: je gaat lief tegen elkaar doen. Gaat meningsverschillen uit de weg.’

De Politieke Klets in Den Bosch was geweldig. Schijndel heeft de zittingsavonden, met de lokale carnavalsconferences, dit jaar overgeslagen.