Mijn Engels is beter dan ik dacht. Op mijn tweede dag van de vakantie in Engeland ontdekte ik dat ik de volgende woorden bijvoorbeeld zomaar in het Engels kan zeggen: braken, diarree, voedselvergiftiging, ‘de champignons kwamen er onverteerd uit’ en ‘heeft u een snelwerkend medicijn, alstublieft’.

Ook ontdekte ik dat ik mezelf soms niet goed versta. Toen ik zei ‘Wat een bijzondere smaak heeft deze pizza’, had ik mezelf moeten horen zeggen: ‘Laat liggen! Niet dooreten!’

Nu ik dit schrijf is het allemaal voorbij en ben ik wat lessen verder. Zo weet ik dat mensen nogal onzin op internet plempen. Neem nou de website huisarts.nl, tot mijn te late ongenoegen gewoon te bereiken vanaf de andere kant van Het Kanaal. Of je na een voedselvergiftiging jezelf een poosje in acht moet nemen, qua eten en drinken? Welnee, aldus een van de schrijvers daar. Als het over is, dan is het over. ‘Ja! Wel degelijk oppassen!’, aldus ervaringsdeskundige Laurens. Want die dacht dankzij huisarts.nl dat iets met fruit vast wel zou kunnen.

Brighton is best een chique stad en dat geldt zeker voor de wijk The Lanes. En dus zei ik, leunend tegen een muurtje in Little East Street, sorry tegen voorbijgangers vlak nadat de ananas op de stoeptegels kletterde.

Tegen de tijd dat we voor onze tweede stop in Salisbury zijn, is het ergste leed geleden. Maar helemaal pico bello voel ik me toch ook niet. De gastvrouw van onze B&B (ook geleerd: een cottage is geen huisje, het is bij Booking.com soms een slaapkamer in een huisje) hoort van mijn wederwaardigheden en biedt me bowl aan.

Dat lijkt met geen goed idee, sangria en andere sterke drank met ook nog eens fruit. Maar ze dringt aan en dus zeg ik ja. Mijn Engels is slechter dan ik dacht. A bowl is ook gewoon een schaal.

‘Put it next to your bed’, versta ik dan weer wel meteen goed.

(Dit is de eerste van een reeks van vijf stukjes over mijn vakantie in Engeland)