Actrice Lies Visschedijk zei gisteren op televisie tegen Linda de Mol dat ze een hekel heeft aan automobilisten die zich irritant gedragen. Automobilisten die vinden dat het allemaal niet snel genoeg gaat. Ze plakken tegen bumpers, toeteren en schudden met hun hoofd. Je ziet gewoon dat ze ondertussen ‘Tssssk’ zeggen. Of ‘Muts’. Het zijn bijna altijd mannen en ze rijden bijna altijd in een Audi, vertelde Visschedijk. ‘De kleine piemelbrigade’, noemde ze die mannen pesterig.

Ik denk dat ze gelijk heeft. Irritante automobilisten rijden Audi en hebben piemels van niks. Zo’n 25 jaar geleden werkte ik bij een best vervelend computerbedrijf en daar werkte een verkoper die helemaal lijp was van Audi. ‘Want Audi’, zei hij ooit tijdens de lunch, ‘is het symbool voor mensen die wat van hun leven willen maken’. Hij zei niet dat het een symbool was van mensen die wat van hun leven maken. Nee, willen. Willen maken.

De verkoper verkocht aan Nederlandse klanten PC’s met buitenlandse stekkers. Had ie goedkoop op de kop getikt, ‘en geen van die klanten heeft me gezegd dat ie een Nederlandse stekker wil. Echt, geen eentje.’ Hij had zijn vorige werkgever belazerd met het een of ander en was, toen het uitkwam, overgestapt naar de concurrent. Waar hij een Audi bij PZ los praatte en ik hem aan de lunchtafel tegenkwam. Drie weken later werd het bedrijf, waar hij en ik werkten, overgenomen door zijn oud-werkgever. Een andere collega zei toen tegen die verkoper: ‘Je bent een beetje als een Oost-Berlijner die met gevaar voor eigen leven over de muur klimt, drie weken voordat die muur wordt neergehaald’.

Ik weet niet wanneer je objectief kunt vaststellen of iemand wat van zijn leven heeft gemaakt. Of geluk, welzijn, gezondheid en welvaart meetbaar zijn. En of hoge scores gelijk staan aan ‘Iets Van Het Leven Gemaakt Hebben’. Wat ik wel weet: die verkoper is nog een hele tijd in zijn Audi blijven rijden. Omdat ie toch echt ooit, ooit iets van zijn leven wilde maken. Wat natuurlijk nooit lukte. Met zo’n piemeltje.