Het was me nog niet eerder opgevallen, maar tjonge – wat liggen er veel sigarettenpeuken op straat. Dat ik het nu ineens in de gaten heb, komt doordat ik afgelopen maandag de mannen van de Binnenstadbrigade aan het werk zag, in van die oranje hesjes. U heeft massaal Koningsdag gevierd in Den Bosch en het lukte u blijkbaar niet om dat te doen zonder een hoop zooi achter te laten.

Zoals peuken.

Het opruimen van een peuk is nogal een karwei. Op een vlakke ondergrond kan zo’n blauwe bezemwagen van de gemeente er snel een hoop verwijderen, maar dat is anders op de Markt. Daar komen ze tussen die gezellige maar onhandige robuuste stenen met hun brede voegen. Krijg ze daar maar eens uit. De snelste manier is ze er met de vingers uit peuteren. Maar dat leidt tot vieze vingers en, na een dag rapen, pijn in de rug. Daarom gebruiken de mannen van WeenerXL, zoals de sociale werkvoorziening tegenwoordig heet, stokken met grijparmen. Kwestie van heel goed kijken en mikken, dan de peuken één voor één beetpakken en met een breed armgebaar in een afvalzak gooien. Dat duurt, klokte ik, zo’n vijf seconden per peuk.

Jaarlijks gooien we in Nederland tien miljard keer een peuk op straat. Vermenigvuldig dat met die vijf seconden, doe wat staartdelingen en u weet hoeveel brigadiers bedrijven als Weener XL aan het werk kunnen houden om Nederland peukvrij te maken.

Tenzij we het helemaal niet erg vinden, al die peuken. Voor het milieu geeft het niet. Een peuk is na twee jaar helemaal afgebroken. Zwerfafval is sowieso niet milieubelastend, las ik in een oude NRC. Volgens de krant richt zwerfafval weinig schade aan omdat, komt ie, ‘er in Nederlands zo consequent wordt schoongemaakt’.

Dat moet die meneer die afgelopen maandag een paar meter van mij verwijderd stond ook hebben gedacht. Net als ik keek hij naar de mannen van Weener XL. Toen hij het allemaal wel gezien had nam hij een laatste trek van zijn sigaret en bezorgde een binnenstadbrigadier weer vijf seconden werk.