De fractievoorzitter van de PvdA in Schijndel is in het dagelijks leven directeur van twee basisscholen. Ooit begon hij in hetzelfde dorp als leerkracht. Hij hield er zo’n 1.500 Facebookvrienden en een berg voorkeurstemmen aan over bij de laatste verkiezingen van de gemeenteraad. Lambèr Gevers stond nummer 4 op de lijst en haalde, waarschijnlijk dankzij die onderwijsachterban, twee kandidaten in.

Lambèr heeft het in de gemeenteraad nooit over onderwijs. De woordvoerder op dat gebied ben ik, één van zijn fractiegenoten. Nogal wiedes. Het zou maar gedoe geven als Lambèr een warm pleidooi gaat houden voor een verbouwing van ‘zijn’ school. Belangenverstrengeling en zo.

Afgelopen week werden de raadsverkiezingen in ’s-Hertogenbosch gehouden. Ik ken nogal wat mensen die op de lijst van de PvdA staan en die ik graag een plekje in die raad had gegund. Inke Katoen bijvoorbeeld. Die heeft zich de afgelopen vier jaar de benen onder haar kont vandaan gelopen voor een goede uitvoering van de Wmo in die gemeente. Inke is nooit directeur van een basisschool geweest en kwam voorkeurstemmen tekort.

Nee, dan Osman Çifçi. Die is van Turkse komaf en kreeg veel voorkeurstemmen uit die kringen. Osman is een aardige kerel, weet ik van de keren dat ik hem ontmoette. En tegelijkertijd baal ik er gruwelijk van dat hij met twee vingers in zijn neus andere kandidaten voorbij hobbelde, waaronder de landelijke campagneleider van de PvdA en ploeterende Inke.

Osman is niet raadslid én van Turkse afkomst. Hij is raadslid wánt van Turkse afkomst. En daar gaat ie nog behoorlijk wat last van krijgen. Zijn kiezers zullen verwachten dat hij zich hard maakt voor de Turkse zaak, wat die zaak ook moge wezen. Het bracht hem nog voor de verkiezingen al in een lastig parket. Of hij voor gelijke behandeling van vrouwen en mannen is, wilde ‘Eén Vandaag’ weten. Osman bleef, vast en zeker denkend aan de grote groep conservatieve Turkse stadsgenoten, het antwoord schuldig. Dat het een stomme vraag was en dat Osman het niet over landelijke politiek wilde hebben doet er niks aan af. Hoe moeilijk is het om gewoon ja te zeggen? Osman deed het alsnog, maar had er drie dagen bedenktijd voor nodig.

Dat belooft nog wat.

Ik stel voor dat Osman zich in de gemeenteraad gaat bezighouden met financiën, ruimtelijke ordening en natuurbeheer. In ieder geval niet met thema’s als integratie of allerhande aangelegenheden die wat van doen kunnen hebben met allochtonen in het algemeen en Turken in het bijzonder. Lambèr Gevers legt hem graag uit waarom dat handig is.