Wantrouw ondernemers. Zij die in folders, kranten en op podia ronkende verhalen vertellen over maatschappelijk verantwoord ondernemen. Over Iets Terug Doen Aan De Samenleving. Ze graaien uw portemonnee leeg en geven u een aalmoes terug. ‘Niks te danken.’

Vorige week schreef ik over Jacques van Geffen die geen huur zou betalen voor het Mariapaviljoen. In een stukje op Facebook, lijkend op een reactie op mijn column, laten de mensen achter die zaak weten dat ze wel degelijk huur betalen. Ik geloof ze. Wat niet hetzelfde is als dat ik me heb vergist heb of maar wat geroepen heb. Ik baseerde me op woorden van Van Geffen zelf, gedaan op een openbare avond. Hoe dan ook: op dit moment wordt huur afgedragen.

Ik maak mezelf graag wijs dat hij daar vorige week mee begon, geschrokken van mijn stukje. En nee, natuurlijk is dat niet zo. In datzelfde stukje op Facebook staat dat de eigenaar van het Mariapaviljoen goede dingen voor de stad doet. Zo mogen de vrijwilligers van Bij Katrien er gratis hun eetbijeenkomsten houden. Ik weet dat, was er zelf ooit bij. En het is inderdaad erg aardig van hem. Ik ken Van Geffen niet persoonlijk en het lijkt me een oprecht betrokken en aardige man.

Maar toch: ik wantrouw aardige ondernemers. Winkel- en supermarktketens verdienen miljoenen aan de verkoop van etenswaar en andere zooi die niemand nodig heeft. En die zowat iedereen koopt, omdat gewiekste reclame zich vast bijtelt in de hoofden van beïnvloedbare consumenten. ‘Mamahaaa, mijn klasgenoten krijgen allemaal tussendoortjes! Ik wil ook een tussendoortje!’ Werkloze mama gooit de kar vol met tussendoortjes, ziet haar bankrekening in het rood schieten, klopt aan bij de voedselbank en krijgt daar een gratis brood. Aangeboden door de supermarkt die rijk is geworden van tussendoortjes, opkikkertjes, toetjes en ander te duur ongemak.

Als het kind van voedselbankmama het tussendoortje heeft verorberd, gaat het op de bank wat doen met de op afbetaling gekochte iPad. Je kunt er, anders dan op een ouderwetse computer, geen fatsoenlijke tekst op tikken – maar dat schuiven met vingers om door foto’s te bladeren is hartstikke cool. Het apparaat is ergens in een goedkoop Aziatisch land in elkaar geknutseld door mensen die nog net geen slaven zijn. U was niet op het idee gekomen. Apple wel. ‘Think different’, zegt het bedrijf in een imponerend reclamefilmpje. Daarin komen mensen van onbesproken gedrag voorbij. Helden als Martin Luther King en Ghandi. Maatschappelijk betrokken bedrijf, dat Apple. Ik koop nog een iGadget, gooi mijn kar vol met tussendoortjes en ga een biertje pakken bij het Mariapaviljoen.

Ze gaan van mijn geld vast iets goeds doen.