Met maar liefst drie moties in de kontzak toog de fractie, waar ik lid van ben, afgelopen donderdag naar de vergadering van de gemeenteraad van mijn dorp. Of er in het centrum een knusse, want kleine, nostalgische kermis kan komen. Of de wethouders en de burgemeesters nóg meer reclame willen maken bij leveranciers en verenigingen om iets met faire trade te doen. En of het college wil bekijken of bepaalde gebieden in de gemeente ook tijdens oud en nieuw vuurwerkvrij kunnen blijven.

Dat met die kermis, daar zetten we al een streep door nog voor de vergadering was begonnen. Want werd er niet juist nu door lieden van buiten de gemeentelijke organisatie gewerkt aan mooie plannen om het centrum nog meer te laten bruisen? En was het dan niet sympathieker om die plannen even af te wachten? Zit wat in. Weg motie kermis.

Fair trade, daar kan niemand tegen zijn. Maar zo’n motie zou kunnen worden uitgelegd als een klacht aan het college. Alsof de burgemeester en de wethouders die eerlijke handel niet genoeg promoten. Da’s onterecht en niet aardig, zo mokte een meerderheid van de raad. Zit wat in. Weg motie fair trade.

Dan maar vol ingezet op die vuurwerkvrije zones. Of het college voor de komende zomer maar van die gebieden wil aanwijzen. Alle negentien raadsleden staken bij de stemming blijmoedig hun hand omhoog. Mooi. Toch nog een succes. Vrijdag besloot een rechtbank dat colleges van B. en W. geen vuurwerkvrije zones mogen aanwijzen.