Deze column gaat over Venus en Mars en is voor die mensen van Mars. De schrijver komt van Mars en weet om die reden maar weinig van Venus. Mannen komen van Mars en bedenken praktische oplossingen zodra de vrouwen van Venus over problemen vertellen. Die vrouwen worden daar dan boos om, want Venusiaanse vrouwen willen geen oplossingen – vrouwen willen vertellen over problemen. En als alles over dat ene probleem is verteld, dan is er zo een nieuw probleem gevonden. Of vertellen ze dat ene probleem nog een keer. Zo nu en dan zit er een vraag in dat verhaal – ‘Ja, toch?’ – en is het niet de bedoeling dat u, de man, op die vraag antwoord geeft. Gewoon knikken en blijven kijken zoals u keek: alsof u luistert.

Wat vrouwen ook willen: dat mannen enerzijds urenlang naar vrouwen luisteren en tegelijkertijd aan een half woord genoeg hebben. Die combinatie is wonderlijk. De vrouwen mopperen dan over hoe rommelig het huis is en hebben voor dat gemopper heel veel zinnen nodig. Wat ze niet zeggen: ‘Als jij nou eens hier in de huiskamer de boel aan kant maakt’.

Die aansporing moeten mannen erbij bedenken als vrouwen zeggen: ‘Wat is het hier een zooi en wat ben ik toch moe’. De man zegt in zo’n geval ietwat onhandig ‘Ga lekker vroeg naar bed en met die rommel valt het trouwens erg mee’. Handiger is: ‘Ga lekker vroeg naar bed en ik ruim de rommel op’. Mannen hebben de maffe eigenschap dat ze horen wat er gezegd wordt en niet wat er tussen regels door min of meer gezegd had moeten worden.

Als u, lezende man, het bovenstaande heeft begrepen – dan is het nu tijd voor les 2. Het Mijnenveld. Het Mijnenveld, dat is dat uw vrouw ineens voor uw neus staat en dan iets zegt in de trant van ‘En?’ Of: ‘Wat vind je ervan?’

In dat geval heeft uw vrouw iets nieuws en staat u middenin het mijnenveld. Maak een compliment over haar nieuwe bril en ze heeft een nieuwe trui. Zeg iets over de trui en ze is naar de kapper geweest. Wat u ook probeert, u staat op een mijn en u weet dat die gaat ontploffen.

Maar wat nou als mannen de boel eens omdraaiden?

Ik heb het uitgeprobeerd. Drie dagen geleden kocht ik een nieuwe spijkerbroek. Na betaling trok ik de labeltjes eraf en deed ik in de kleedkamer mijn oude broek uit en de nieuwe aan. Zo kwam ik thuis met een nieuwe spijkerbroek om mijn benen. Met veel smallere pijpen dan de ook nog eens donkerdere broek waarmee ik ’s ochtends de deur was uitgegaan.

Ik heb de broek nu voor de derde opeenvolgende dag aan. Jawel, dat kan best. Mijn vrouw komt van Venus en die van Venus merken alles op. Mijn broek hoort blijkbaar niet bij alles. Mijn dochter komt trouwens van dezelfde planeet en ook zij heeft geen weet van mijn nieuwe jeans.

Mijn vrouw leest veel, zegt ze. We gaan het beleven.