Mijn buurman moet weg. Mijn buurman is namelijk eng. Net als uw buurman. Die buurman van u gaat elke ochtend naar zijn werk of is gepensioneerd en zit braaf kruiswoordpuzzels te maken aan zijn eettafel. Of misschien is hij werkloos en doet hij hard zijn best een baan te vinden. Wie weet is hij wel een betrokken vrijwilliger. Maar wat hij vooral is: eng, onbetrouwbaar, gevaarlijk.

Want wie kan garanderen dat uw buurman geen verkrachter is?

Die vraag had u zich nog niet gesteld, maar dankzij een kordate actie van mensen in Oss bent u zich er ineens van bewust. Die mensen wonen in een straat waar een huis leeg staat. Gemeente en woningcorporatie hebben bedacht dat daar vier Syrische mannen gaan wonen. Die mannen ontvluchtten geweld van Assad, IS of allebei. Met gevaar voor eigen leven staken ze in een gammel bootje een stukje van de Egeïsche zee over naar een Grieks eiland en van daar ging ze met boten, treinen, vrachtwagens, bussen en voeten vol blaren naar Nederland.

Maar wie kan die mensen daar in Oss ervan verzekeren dat die vier voor oorlog gevluchte mannen geen verkrachters zijn?

Niemand. En dat vinden ze in Oss een enge gedachte. Gelijk hebben ze. Wat voor die Syrische mannen geldt, dat geldt trouwens voor iedereen daar in die straat. De Syrische mannen hebben nog een hele goede reden om hun heil daar in dat Osse huis te zoeken. Want zij verlieten huis en haard vanwege bommen, granaten, dictatuur en honger. Maar al die andere mannen daar in die Osse straat, hebben die wel een goede reden om daar te wonen? Is het niet enorm aannemelijk dat ze daar een beetje onopvallend zitten te wonen om tussen soep en aardappelen door vrouwen hun huis in te lokken en ze vervolgens bruut te verkrachten?

En als dat daar in Oss kan gebeuren, waarom zou dat dan in uw wijk, dorp of stad anders zijn? Die gepensioneerde buurman van u, die vanmorgen zo vrolijk fluitend zijn tuin stond te schoffelen – zou dat niet zomaar een gewelddadige verkrachter zijn?

Ik zag dat die mensen in Oss de gevel van die Syrische statushouders hebben beklad met teksten als ‘Geen AZC’. Dat slaat ogenschijnlijk nergens op, want dat huis is helemaal geen AZC. Maar ik beschouw het als een statement tegen verkrachting. En dus heb ik zojuist de gevel van het huis van mijn buurman ook vol gekalkt. ‘Geen AZC’ staat er nu in vette donkerbruine chocoladeletters op de bakstenen.

Genoeg is genoeg. Mijn buurman moet weg.