Weet u wát typisch Nederlands is? Dat we over elk thema ruim zestien miljoen meningen hebben en we die meningen nog laten horen ook. In de kroeg, in ingezonden brieven in de krant, hier op internet en in zaaltjes. En dat we al discussiërend zwalken van provoceren naar nuanceren, van bruggen slaan naar de boel laten ontploffen.

Voor elke mening beginnen we een clubje, een blaadje en een website en voor u het weet is er afsplitsing van dat clubje en dat blaadje. En dat moet mogen, vindt u. Maar het is ook wel jammer en dus is er weer een gesprek. ‘We moeten in gesprek blijven’ is in dit land het medicijn tegen alle kwalen. Er is geen ander land in de wereld waar problemen over zorg en welzijn worden opgelost met keukentafelgesprekken. 

En nou niet gaan mekkeren dat het maar een zieke bende is hier, met al dat gekissebis. Want stiekem vindt u dat best leuk en doet u er, net als ik, graag aan mee. Want u houdt van Nederland (wel waar) en u vindt die discussies van niks naar nergens zo heerlijk Nederlands. U vindt dat het bijna toeristische waarde heeft. Dat geruzie en gebabbel, dat moet vooral blijven bestaan.

Of iemand die Unesco maar wil bellen. Kan er nog wel bij, op de werelderfgoedlijst. Naast Schokland en de molens bij Kinderdijk. En zoals er voor al die mooie Nederlandse gebouwen één plekje is waar ze in het miniatuur zijn samengebracht, Madurodam dus, zo is er ook één debatplek waar al die mitsen en maren samenkomen in een soort van miniatuur-Nederland. Ik ben dol op die plaats.

Mijn PvdA. Meer Nederlands vindt u het nergens.