Je kunt erop wachten. De discussie over Zwarte Piet is door het Sinterklaasjournaal beslecht en dus komt er binnen een jaar of wat de volgende vraag: moeten we onze kinderen wel blijven voorliegen?

Die vraag is bijna retorisch. Als we onze kinderen willen leren dat ze eerlijk zijn, moeten we op zijn minst zelf het goede voorbeeld geven. Ik besef het te laat, want heb mijn vier kinderen tot ze een jaar of zes waren ook dat mallotige verhaal op de mouw gespeld. Mijn jongste zoon moest destijds erg wennen aan de waarheid en de ontmaskering van zijn ouders als leugenaars. Toen ik hem – aan het einde van de dag van de grote bekentenis – naar bed bracht, zei hij: ‘Papa, ik voel me zo raar’. Dat was nog een aardige reactie. Van een andere vader hoorde ik ooit dat zijn dochter ronduit boos was. Wat er nog meer allemaal niet waar was, wilde het kind weten.

Ik gok dat over een paar jaar kinderen toekijken hoe vader, oom of buurman zich verkleedt als sinterklaas. En dat ze zelf een pietenpak aantrekken. Dat het sinterklaasfeest een cadeau- en verkleedfeest wordt.

Wel pleit ik ervoor om niet in een moordend tempo alle leugens op te biechten. Laten we het een beetje gefaseerd doen. Want wat moeten we toch met al die kerkgebouwen en moskeeën?