U moet in het centrum van het dorp zijn om Pokémon te vangen. Ik zei tot voor kort Pokémons, maar heb inmiddels geleerd dat het meervoud van Pokémon Pokémon is. En in het centrum vindt u ze dus. Op terrassen, bij het gemeentehuis en in en rond winkels. Het wemelt ervan.

Ik kan het weten, want ik zit al in level 5 en gok dat ik zo ongeveer de oudste Pokémonvanger van Schijndel ben. En de minst bedrevene ook. Het duurde even voor ik ontdekte dat ik die rood-witte balletjes niet moet mikken op de Pokémon, maar juist iets daarboven – ze moeten op de koppen van die fantasiebeestjes terechtkomen.

Ik zit in level 5 en dat is genoeg. Tijd om ermee te stoppen. Ik snap nu wat kinderen en jongeren bezielt en daar was het me om te doen. Daar komt bij dat level 5 me rechten geeft waar ik geen jota van begrijp. Gisteren probeerde ik een battle – terwijl ik naar mijn telefoonscherm aan het staren was om te ontdekken hoe zo’n gevecht gaat, kwam de boodschap dat ik verloren had.

Dan laat ook maar.

Wie naar de Schijndelse terrassen gaat, komt ze tegen – de jongens en meisjes die er handiger in zijn dan ik. Bij de beelden – en die hebben we in ons dorp een hoop – kunnen ze hun voorraad balletjes aanvullen en meteen gebruiken. Allemaal niks mis mee. Zo komt jong Schijndel nog eens buiten.

Een paar dagen geleden zat ik op zo’n terras. Het was bijna halftwaalf ’s avonds. Terwijl ik met kennissen aan een glas witte wijn nipte, zag ik ze voorbij komen. Twee meisjes met mobieltjes in de hand. We keken naar ze en gokten hoe oud ze zouden zijn. ‘Acht jaar, misschien negen’, oordeelde één van ons en die kon het weten – hij werkt in het onderwijs. We keken wat langer en zochten naar ouders. Papa’s en mama’s, die een paar meter verderop ook aan de wandel zouden zijn.

Geen ouder te bekennen.

De kinderen, die zaten vast in level 20. Level 20 maakt ongevoelig voor slaaptekort, onaantastbaar voor wie kwaad wil en immuun voor alles wat op opvoeding lijkt. De ouders zelf waren mogelijk nog verder. Level 100 of zo – het niveau waarop verantwoordelijkheid en gezond verstand er niet meer toe doen.