De wethouder uit de grote stad voelt zich ongemakkelijk in het kleine dorp. Want daar in het dorp hadden ze sowieso nooit bij die grote stad willen horen, maar wat ze daar nog erger vinden: de leefbaarheid van hun dorp staat onder druk en de wethouder doet er amper wat aan.

Gisteren ging het er weer over, dit keer in één van de regionale edities van mijn krant. Gemonde was gisteren de kern waar steen en been wordt geklaagd. Je kunt er niet eens meer pinnen, vertelt een bejaarde dame in de krant. De bank wil het geld best komen brengen, maar daar moet dan wel voor worden betaald.

Schande.

Wethouders uit andere gemeenten dan Sint-Michielsgestel, waar Gemonde bij hoort, niet afhaken nu. Gemonde hoort dan wel niet bij uw gemeente, maar u kunt er op wachten of vanuit die pittoreske dorpjes van uw gemeente komen ook klachten. Gewoon doorlezen dus.

De ellende begon toen inwoners in de kleine kernen auto’s gingen kopen. Daarmee reden ze naar de stad en daar troffen ze supermarkten aan die veel groter waren dan de buurtwinkel in de Dorpsstraat. Jeetje, wat een aanbod. En wat waren de prijzen, dankzij de grootschalige inkopen van de retailer, laag!

Niet dat ze het winkeltje in het eigen dorp links lieten liggen hoor. Tuurlijk niet. Daar klopten ze aan als ze eens wat vergeten waren. En wat ook fijn was, voor dat pakje sigaretten kon je ook ’s avonds terecht. De kruidenier woonde naast de winkel, dus je ging even achterom en tikte op het keukenraam.

Wel jammer dat die winkelier niet kon leven van dat ene pakje sigaretten om half elf ’s avonds en daarom zijn zaak sloot. Jammer ook dat er een paar jaar later geen enkele winkel meer in het dorp was. En er dus geen reden meer was om geld te pinnen. De bank haalde de automaat weg, bedacht nog wat met een betaalde geld-thuisbreng-service en de dorpsbewoners werden boos.

Dat gaat u als wethouder natuurlijk allemaal niet hardop zeggen, dat het allemaal de eigen schuld is van die dorpsbewoners. Voor u het weet verwijten ze u stadse arrogantie. En dus schuift u aan bij een vergadering van het lokale Platform Leefbaarheid en bedenkt u een nieuw dorpshuis, een multifunctionele accommodatie of een brede school met allerhande extra voorzieningen. Later op uw werkkamer rekent u het nog eens na, wat zo’n sociaal cultureel centrum per inwoner nou eigenlijk kost.

U zucht diep en vraagt zich af waarom u de bank niet heeft betaald om die pinautomaat te laten staan.