Mijn inkomen is lager dan in 2007. In 2007 verdiende ik best lekker en lekkerder nog dan in 2006, toen ik trouwens beter boerde dan in 2005. Maar in 2008 stopte de tot dan toe vanzelfsprekende stroom van opdrachten en groei van omzet en winst, die ik als zelfstandig ondernemer gewend was. Dat was, vind ik, amper mijn schuld. En ook niet van mijn klanten. Ik was trouwens niet het enige slachtoffer. De medewerkers die toen bij mijn bureau werkten – ze verlieten, grotendeels gedwongen, fasegewijs het bedrijf.

Mijn verhaal is niet uniek. Dat is vervelend voor al die ondernemers die hun omzet en winst zagen kelderen en al die mensen die hun baan verloren. En het is fijn voor mij – niks zo lullig om als enige in een financiële dip te schieten.

Dat ik deze ontboezemingen met u deel, komt omdat ik onlangs las dat de heftige crisis van 2008 en de jaren daarna de reden zijn van het chagrijn van veel mensen. Het zou de populariteit van nitwits als Donald Trump en Geert Wilders verklaren. Mensen in de westerse wereld waren vanaf ongeveer 1945 gewend dat het jaar op jaar beter gaat en dat kinderen het als vanzelfsprekend financieel beter krijgen dan hun ouders.

Die vanzelfsprekendheid is er niet meer. En daarom zijn mensen boos, las ik. En wat doen boze mensen? Ze verliezen hun vertrouwen in autoriteiten, bestuurders en politici. Ze gaan mokken, mopperen, vloeken en tieren. Dat zouden ze slechts doen op verjaardagen, op de sportclub en in de kroeg – ware het niet dat we internet hebben. Dankzij Twitter en Facebook en blogs verspreiden we onze boosheid en wordt die boosheid een collectieve woede. Partijen, die al zeventig jaar met redelijk succes Nederland hebben geregeerd, worden als oud vuil aan de kant gezet. Tenzij ze even in de oppositie zitten, dan horen ze even bij ons. Maar o wee als zij van PvdA, VVD of CDA gaan besturen – dan kunnen ze onze middelvinger krijgen.

Lieve mensen, er zijn in Nederland mensen die in armoede leven en dat moeten we niet accepteren. En zo is er nog wel meer mis in dit land. Maar laten we alsjeblieft beseffen dat we het hier in het algemeen verdomd goed hebben. Wilt u klagen over de kloof tussen arm en rijk, besef dan dat die kloof hier vergeleken met de rest van de wereld en zelfs met buurlanden een greppeltje is. Wilt u klagen over zakkenvullende politici, besef dan dat die dames en heren elders een veelvoud hadden kunnen verdienen. Wilt u klagen over de staat van het land, besef dan dat uit zowat alle onderzoeken blijkt dat mensen elders ongelukkiger zijn.

Uit elk onderzoek blijkt dat u gelukkig bent en dat u denkt dat uw buurman dat niet is en dat u daarom vindt dat het slecht gaat met Nederland.

Ik heb trouwens nog geen moment heimwee gehad naar 2007. Ik heb mezelf en mijn werk een beetje opnieuw uitgevonden en die uitvinding bevalt me best. Het leverde nieuw en boeiend werk op en van wat ik daarmee verdien had ik onlangs een prachtige vakantie in Normandië. En heus waar: Normandië is zoveel mooier en boeiender dan Thailand.

Ik hoop van harte dat de medewerkers van mijn bureau van destijds net zo tevreden zijn met hun leven. En ik hoop dat u dat ook bent. Zo niet, bedenk niet alleen wat u er zelf aan kunt doen. Kijk vooral om u heen. Kijk naar de inkomensverschillen in Engeland, de criminaliteit in Brazilië, de oorlog in Syrië, de armoede in Gambia en de onvrijheid in Wit-Rusland.