Joe Biden besluit tijdens onze vakantie in Roemenië dat ie toch maar niet aan een tweede termijn moet beginnen. Ons reisgezelschap, zestien Nederlandse en vier Vlaamse toeristen plus een Roemeense reisleider, heeft ook een soort Biden. Willem (hij heet eigenlijk anders) is net als de Amerikaanse president 81 en is ook te oud voor wat hij doet. In dit geval: deelnemen aan de fysiek behoorlijk inspannende reis.

Willem heeft twee problemen.

Het eerste is een kleine blaas – Willem kan zijn plas maar moeilijk ophouden. De oplossing: tijdens excursies naar en door steden, dorpen, bosjes, natuurreservaten en zo verder niets drinken. Geen druppel.

Probleem twee: Willem kan niet tegen hitte. Halverwege de rondreis valt hij flauw, vlak voor hij de bus in wil stappen. Het leidt tot een bezoek aan het ziekenhuis, twee knieën vol zwachtels en een plastic zak met medicijnen. ‘Nee, Willem, niet de capsule opendraaien! In één keer inslikken! Zo ja!’

Zowat alle reisgenoten bekommeren zich over Willem. Ze geven advies. Dat Willem niet weer met bijna 40 graden door een stad moet sjokken zonder water. Dat hij toch echt veel water moet drinken.

Vanaf dat moment valt Willem niet meer flauw. In plaats daarvan plast hij een enkele keer in zijn broek, bewaart hij een leeg flesje om achter in de bus als urinoir te gebruiken en besluit hij bij een stop in de zoveelste Roemeense stad bij het verlaten van de bus linksaf te gaan, waar twintig anderen naar rechts gaan.

‘Hierheen, Willem! Niet naar links, je moet naar rechts!’

Willem is 81 en fragiel, maar niet gek. Willem weet best dat iedereen naar rechts gaat en waarom hij naar links gaat. Links staat een boom.

Willem is de rode draad van deze rondreis. Willem is het thema van gesprekken aan de bar. Willem is het goede doel van iedereen. En Willem is de man die we allemaal wat bij willen brengen. Dat hij, net als Joe Biden, moet beseffen dat het niet meer kan. Dat het tijd wordt voor een bootreis met De Zonnebloem. Dat hij moet ontdekken dat de Rijn ook mooi is. En het is tijd om Willem te vragen of er geen vrouw of kinderen zijn die hem vergelijkbare adviezen kunnen geven.

Willem vertelt dat hij heel zijn leven vrijgezel en dus kinderloos is, dat er ergens een schoonzus van 94 woont en dat zijn neven en nichten geen idee hebben waar of hij woont. En verder zegt Willem bij aankomst op Schiphol dat het een geweldige vakantie was en dat hij doorgaat met wat hij al jaren doet: vier keer per jaar inschrijven voor zo’n groepsreis. Hij deed behalve Roemenië al China, Australië en Argentinië en hij verheugt zich nu al op de volgende reis.

‘En er is altijd wel iemand die me helpt als het nodig is’, zegt Willem. En vraagt of er op Schiphol ook toiletten zijn.