Columns > Iedereen mag er zijn

Iedereen mag er zijn

 

De werkelijkheid is vaak maffer dan wat u en ik bij elkaar gefantaseerd krijgen. Had u bijvoorbeeld een jaar of tien geleden gedacht dat het syndroom van Down ooit mode zou worden? Een hype zelfs?

In maar liefst twee televisieseries stonden jongeren centraal met dat syndroom. En de kijker kon tot geen andere conclusie komen dan dat het ontzettend leuk is om één chromosoompje te veel te bezitten. Want iedereen met ‘Down’ is lief en aandoenlijk. En dat niet alleen: de samenleving heeft ze keihard nodig, want ze houden in toenemende mate de horeca gaande. In Zaltbommel was er een paar jaar geleden zelfs een tekort aan lunchroompersoneel met Down. Cello, uitbater van één van die zaken daar, lokte ze als een rattenvanger van Hamelen uit omliggende dorpen.

 

En juist nu is er dan die methode om al vroeg in een zwangerschap te ontdekken of er sprake is van, zoals een moeder haar kind met die afwijking ooit noemde, ‘een downie’.

Zul je altijd zien: wordt het gezellig, komt iemand de boel verpesten.

De protesten tegen deze NIPT-test zijn fors. Ik kom op verschillende websites ontroerende en boze verhalen tegen, vooral van ouders van kinderen met dat syndroom. Dat ze van hun kind houden, dat hun kind best goed meekomt in de samenleving en dat hun kind er mag zijn.

Ik heb vier kinderen, geen eentje met Down. Maar geloof me: ik zou ook van zo’n kind zielsveel houden. Niet vooral, ook. Een kind met Down hoort er bij, net als een kind zonder Down.

 

Maar het neemt allemaal niet weg dat het syndroom een syndroom is. Een afwijking. De medische wetenschap is zo ongeveer uitgevonden om ziekten en handicaps te voorkomen en gezondheid te bevorderen. Het vroegtijdig in de zwangerschap ontdekken van afwijkingen hoort daar bij. Niks mis mee.

Voor al die mensen die vinden dat daar wel wat mis mee is: fantaseer even dat u pakweg zes weken zwanger bent. En dat die test er is. Of nee, we maken het nog spannender. U bent zwanger en de wetenschap is al zó ver – u kunt kiezen. U mag op een formuliertje aankruisen wat u wil. Met Down of zonder Down.

Voor u boos wordt: het feit dat u liever in verwachting bent van een kind zonder het syndroom van Down, betekent niet dat u niet van zo’n kind zou houden. Het betekent niet dat u vindt dat al die mensen met dat syndroom er eigenlijk niet zouden mogen zijn. Het betekent slechts dat u onderdeel bent van de mensheid en die mensheid is in ontwikkeling. U loopt niet in berenvellen rond, u gooit geen heksen op brandstapels en u vindt een medische afwijking geen voldongen feit.