‘Het uitzicht is hier weids en toch kijken de mensen hier niet heel ver.’ Gisteren was ik even op Goeree-Overflakkee, het Zuid-Hollandse eiland dat ingeklemd zit tussen Rotterdamse hectiek en Zeeuwse rust. Over het eiland trekt de N59 en daar was het gisteren druk. Vanuit West-Brabant sjokte een lange reeks auto’s naar de stranden van Zeeland. Maar weinig automobilisten namen, zoals ik, een afslag.

In Melissant moest ik wezen. Een dorp van ruim 2.000 inwoners. Het is een dorp waarin nooit wat lijkt te gebeuren, maar schijn bedriegt. Zo stond hier enkele tientallen jaren lang de fabriek waar Hertog IJs werd gemaakt. Ook leuk om te weten: bij de watersnoodramp van 1953 was Melissant het enige dorp waar de mensen droge voeten hielden.

Het zou zomaar kunnen, dat ze daar in Melissant denken dat ze dat te danken hebben aan hun sterke geloof. Want Melissant ligt in het lange lint van SGP-stemmende strenggelovigen dat van Zeeuws- Vlaanderen tot ergens in het noordoosten van Nederland trekt.

Het uitzicht op Goeree-Overflakkee is weids. Maar, zo vertelde een import-Melissanter me gisteren: de mensen kijken er niet ver. Hij kwam uit Rotterdam, woont al ruim twee decennia in het dorp en het is hem nog niet gelukt om iets van een relatie aan te knopen met de Melissanters. Hij vertelde me dat de mensen op Goeree-Overflakkee daar worden geboren, er opgroeien, naar school gaan, werk en een partner vinden, kinderen krijgen en er dood gaan.

In de zomervakantie blijven ze thuis. Of, als ze een beetje van de vrijzinnige tak zijn, gaan ze naar Ouddorp. Ouddorp is de badplaats van Goeree-Overflakkee. Vanuit Melissant is het drie kwartier fietsen. De terugweg gaat sneller, want zeewind in de rug.

De import-Melissanter vertelde me dat zijn kinderen in het dorp naar de basisschool waren gegaan. En hoe hij er ooit een informatieavond voor ouders bezocht. Een groepsleerkracht vertelde enthousiast wat hij de kinderen allemaal leerde over taal, rekenen, godsdienst, geschiedenis en aardrijkskunde. Over aardrijkskunde was er kritiek. Een vader hoorde wat de man voor de klas vertelde over Europa, Azië en wat er allemaal aan de andere kant van de Atlantische Oceaan ligt.

‘Kunt u het niet bij de Benelux houden?’, vroeg de man. ‘De Benelux is groot genoeg.’ Hij kreeg bijval.