De gevangenissen van tegenwoordig, het zijn net hotels. Als u dat zelf al niet vindt, dan heeft u het een ander wel eens horen zeggen. Die persoon die dat zei, die had vast ook een verhaal over een natje en een droogje en dat daar voor wordt gezorgd. En dat ze allemaal televisie op de kamer hebben, die boeven. En dat u en ik maar moeten ploeteren voor dat natje, dat droogje en die televisie. Waren we maar inbreker, afperser of moordenaar. En waren we maar gesnapt en veroordeeld. Dan zaten we nu in zo’n hotel.

Gezocht: een investeerder die me wil helpen bij het openen van een hotel als een gevangenis.

Ik wil een hotel beginnen dat er uitziet als een gevangenis, met kamers als gevangeniscellen en met een dienstverlening en bediening als in een gevangenis. Geen kamermeisjes, obers en receptionisten – nee, cipiers. De gasten verblijven de godganse dag op hun kamer of mogen wat doen met wasknijpers of plastic zakjes. En elke dag een uur of wat luchten.

Hier is een markt voor. Mensen die eens willen ervaren wat het is om gevangene te zijn, hoeven geen vrouwen in het park te verkrachten, een buurman neer te steken of ergens in te breken. Ook zonder al dat gruwelijke gedoe kunnen die mensen aan den lijve ondervinden wat het is om gevangene te zijn. Niet in een gevangenis dat op een hotel lijkt, maar in een hotel dat op een gevangenis lijkt.

Hotel De Koepel zal niet snel in internationale hotelgidsen terecht komen, krijgt geen vijf sterren op het bordje bij de ingang – maar biedt wel iets dat geen enkel hotel standaard biedt. Vrijheidsberoving en eenzaamheid.

Bij het uitchecken (geen dag eerder dan vooraf afgesproken) krijgen de gasten hun persoonlijke bezittingen terug en moeten ze het, net als echte ex-gevangenen tegenwoordig, zonder deugdelijke reclassering stellen. Wel zijn ze bij hun werkgever niet meer welkom, keren vrienden hen de rug toe en zijn het alleen nog wat gure types uit het criminele milieu die nog contact met hen willen.

Want het moet wel een beetje echt zijn.