In Wijbosch, een dorp van ruim 1200 mensen, komt een bankje. Midden in het dorp. Het bankje komt aan de rand van een nieuw plein. Het werd gisteravond verteld op een bijeenkomst, georganiseerd door de dorpsraad.

Dat plein, dat is op zich al een bijzonderheid. Want op dat plein mag worden gewandeld, gefietst, auto gereden en gespeeld. Er zijn geen regels. Want als er geen regels zijn, worden mensen nerveus en gaan ze extra goed opletten. En dan gebeuren er minder ongelukken. Dat zei een meneer van de dorpsraad en een ambtenaar die over pleinen gaat beaamde het. ‘En als het nou mis gaat, draaien we het dan terug?’ vroeg een meneer in de zaal.

Ja, zei een bestuurder van de dorpsraad. Nee, zei een andere bestuurder van de dorpsraad. Dat was even verwarrend en de bestuurders keken elkaar even ietwat onthutst aan, maar er gebeurden geen ongelukken. Waarmee bewezen is dat het werkt: als mensen nerveus worden, dan letten ze extra goed op.

Het bankje aan de rand van het plein, ook al zonder regels – dat bleek echter een groter probleem. ‘Je zult zien’, zei een jongedame vanuit de zaal, ‘dat er jongeren op gaan zitten’. De jongedame kon het volgens mij goed weten, want was een jaar of vijf geleden zelf nog puber of anders toch zeker adolescent.

Jongeren op bankjes. Of dat een probleem was, vroeg de bestuurder van de dorpsraad zich af. ‘Op zich niet’, zei de jongedame. Wat ze ook zei: dat er vlak bij haar huis ook wel eens jongeren zomaar op straat liepen. Dat niet alleen: op een veldje, even verderop, voetbalden ze wel eens. ‘Er is nu nog niks aan de hand, maar je weet maar nooit hoe dingen zich ontwikkelen’, wist ze.

De bestuurder van de dorpsraad knikte begripvol en vond het een puik plan om het jongerenwerk erbij te halen. Want die van het jongerenwerk, die weten vast wel hoe dat moet met jongeren en bankjes. Daarna stak een meneer zijn hand omhoog. Hij vertelde dat jongeren in Wijbosch doorgaans geen centje pijn opleveren. En of wij wel wisten wie er allemaal rotzooi uit auto’s gooiden. Dat het dus geen pubers waren die dat doen. Nee, volwassenen. En dat we jongeren niet moeten stigmatiseren.

Dat vond de bestuurder van de dorpsraad een nog beter idee dan het jongerenwerk erbij halen. ‘Wat helpt: jongeren complimenten geven als ze geen overlast veroorzaken’, zei hij. De jongedame knikte enthousiast. Dat had ze zelf ook al wel eens gedaan. En nee, ze had trouwens, eigenlijk, op zich, in principe en sowieso geen problemen met jongeren. Dat op straat lopen en voetballen, dat moest eigenlijk gewoon kunnen. Net als op een bankje gaan zitten dat er nog niet is. En of we maar wilden begrijpen dat ze ‘erg positief over jongeren’ is.

Waarmee de overlast van jongeren in Wijbosch was opgelost en het volgende agendapunt kon worden besproken.