Het is alweer een jaar of tien geleden dat ik in mijn vrije tijd wat deed bij de lokale omroep in mijn dorp. Ik presenteerde er een programma over lokale politiek en op een avond ging dat over een groot plein. Een stedenbouwkundige vertelde dat het plein veel te groot was. Er moest een gebouw op. Hij had er een reeks van argumenten voor.

Mensen mochten bellen en vertellen wat ze hiervan vonden. Inbellen, heet dat bij televisie en radio. Een meneer belde in en zei dat het plein helemaal niet te groot was. De beller betoogde dat de stedenbouwkundige dan misschien wel gestudeerd had over pleinen en zo, dat betekende nog niet dat een gewone inwoner er minder verstand van had.

‘Jawel hoor’, probeerde ik. ‘U heeft er niet voor gestudeerd, de stedenbouwkundige wel. Die heeft er dus meer verstand van.’

‘O, dus de gewone man weet zeker weer niks.’

Er was een tijd dat mensen met diploma’s en goedbetaalde banen het als vanzelfsprekend voor het zeggen hadden. Dat was niet best. Nu zijn mensen met diploma’s en nog steeds goed betaalde banen als vanzelfsprekend verdacht. Het leidt tot wonderlijke situaties. Zet een willekeurige M/V Uit De Straat in een televisieprogramma tegenover de minister-president en laat het televisiekijkend publiek beslissen wie er meer verstand heeft van, pak hem beet, de toestand in Oekraïne, de decentralisaties en de reorganisatie van de politie. ‘Die zonder stropdas, die!’

Zo nu en dan mag ik debatten en andersoortige bijeenkomsten leiden. Het valt me steeds weer op: als iemand vanuit de zaal iets roept dat werkelijk nergens op slaat – geen politicus op het podium durft zo iemand als ondeskundig te ontmaskeren. ‘Daar heeft u een punt’, begint de politicus. Om vervolgens met te veel woorden een brug te slaan tussen onzin en zin.

Het ergste moet nog komen. Binnen een jaar of tien worden gymnasia en universiteiten bevolkt door scholieren en studenten die halverwege de brugklas het vmbo verlieten. Want die hoge dames en heren op die kakscholen moeten vooral niet denken dat gewone mensen daar niks te zoeken hebben. ‘Ben ik met mijn IQ van 90 minder dan jij, wijsneus?’ Als die studenten hun diploma op zak hebben (de klas stemt of een student af mag studeren, ‘zo’n hoogleraar moet niet denken dat ie meer is als ons’) gaan ze de politiek in.

En is de kloof tussen politiek en burgerij eindelijk gedicht.

(op 13, 14 1n 16 januari 2015, Podium Azijnfabriek: ‘De Kloof’. Reserveren: info@podiumazijnfabriek.nl)