‘Het voelt toch wat meer ontspannen.’ Ik knik, want begrijp de wethouder helemaal. Hij neemt na de raadsverkiezingen van maart volgend jaar afscheid en keert ook niet meer terug in de gemeenteraad. De campagne begint binnenkort en hij gaat vast weer mee de straat op voor zijn partij en naar debatten, maar er staat voor hem persoonlijk niets meer op het spel. En inderdaad, dat voelt ‘toch wat meer ontspannen’.

Ik wil nog een periode door in de lokale politiek. Maar ik voel me net zo ontspannen. Want ik heb besloten dat de campagne er niet toe doet. En een campagne die er niet toe doet, daar hoef ik me niet druk om te maken. En als ik me niet druk maak, dan ben ik ontspannen.

Ik leg het graag uit.

Er zijn mensen, die zijn overtuigd VVD-er. Of CDA-er. SGP-er. SP-er. Zo iemand kan het niet bommen wie er voor die partij lokaal op de lijst staat en of ze pennen of ballonnen uitdelen en wat de lijsttrekkers tijdens de debatten zeggen. ‘Ik stem VVD en dus stem ik VVD.’ Tip aan de lokale vertegenwoordigers van de landelijke partijen: maak u niet druk, maak u niet moe met campagnes. Als uw partij landelijk de wind in de zeilen heeft, komt het ook lokaal goed. En als het landelijk tegen zit, dan slaat u lokaal geen deuk in een pakje boter. Hoe u ook uw best doet.

Echt niet? Nee, echt niet.

Ik ben van een lokale partij en bij lokale partijen werkt het anders. Lokale partijen komen louter in de net zo lokale media en verder nergens. Die lokale media moeten het afleggen tegen het bereik van De Telegraaf, RTL en Omroep Max. En dus weet lokaal geen hond waar welke lokale partij voor staat. ‘Dorpsbelang? Bij Jinek ging het er niet over. Ook niet bij Vandaag Inside.’

En nee, daar helpt ook geen lokale Facebookcampagne aan.

Bekende namen. Dat is het enige dat het verschil maakt. Iemand op de lijst die veel mensen kent. Die de jongste is van een gezin van elf, trainster van zeven handbalteams, directeur van zes scholen, in bed ligt met zes vrouwen (niet tegelijk, daar komt gezeik van), achter de toonbank staat van een bakkerij met elke dag driehonderd klanten of voorzitter is van een wijkraad.

Samenvatting van wat vooraf ging: voor de lokale afdelingen van landelijke partijen geldt dat ze afhankelijk zijn van hoe de bui hangt in Den Haag en voor lokale partijen draait het om de bekendheid van kandidaten. In beide gevallen is er geen reden om te canvassen, kraampjes te bemensen, advertenties te plaatsen, scherp uit de hoek te komen tijdens debatten (waar sowieso alleen maar mensen op af komen die al fan zijn van een bepaalde partij) of om bij een goedkope drukkerij in Litouwen flyers te laten drukken.

Dat voelt ontspannen. Net zo ontspannen als de wethouder die heeft besloten dat ie na de verkiezingen niet meer terugkomt.

De enige spanning die er overblijft is die van de politiek van alledag. De inzet voor mensen die het zonder de overheid niet redden, de inspanningen om de gemeente financieel stabiel te houden, het veiligstellen van subsidies aan het verenigingsleven, het stimuleren van inspraak en zeggenschap voor inwoners, het terugdringen van verkeersdoden en het nemen van maatregelen tegen wateroverlast en droogte.

Het zijn stuk voor stuk zaken waar het in de politiek uiteindelijk om draait. En het zijn tegelijkertijd zaken die geen enkele relatie hebben met de uitslag van de verkiezingen.

Dat voelt heerlijk ontspannen.