Moederdag is achter de rug en dus is Vaderdag aanstaande. Een uitgelezen moment om het eens over beide dagen te hebben.

Het meest waardeloze cadeau dat ik ooit op Vaderdag kreeg, was een witte plastic emmer. Zo’n emmer waar lijm of witsel in had gezeten of bedoeld was om het er in te doen. De emmer was leeg en schoon en er stond ‘Gereedschap’ op geschreven. Het handschrift was van een afstand herkenbaar als van een schooljuf of meester. Van die groep 3 blokletters, u kent ze vast. Er zat een deksel op de emmer met een hengsel en daaraan hing een briefje en daarop stond te lezen dat ik een puike papa was.

Het was die weken, gok ik, druk op school en erg laat ontdekte de groepsleerkracht dat het komende zondag ook nog eens Vaderdag was. Gelukkig had die leerkracht een kennis bij een fabriek waar ze emmers vulden met lijm of witsel en dus was het zo geregeld, een stuk of dertig van die emmers. En die rijmpjes over dat ik een vader uit duizenden ben, die had hij of zij nog liggen van vorig jaar.

Mochten mijn, inmiddels volwassen, kinderen dit lezen: ik weet vrij precies wat ik wil, maar kan nu even niet op de naam van het boek komen. De schrijver stond vorige week zaterdag in de Volkskrant. Jullie zijn hartstikke handig met internet en dus zijn jullie er zo uit. Doe jullie best maar – graag wat meer dan de onderwijzer van jullie basisschool destijds.

Met zijn emmer.

Vaderdag en Moederdag blijven, ook als kinderen de basisschool hebben verlaten. En dat maakt het op termijn behoorlijk lastig. Want probeer maar eens je vader of moeder de aandacht te geven die hen toekomt als je ook nog eens schoonouders hebt en nog problematischer, als je zelf ook papa of mama bent.

Appgroepen stromen over om het allemaal georganiseerd te krijgen. En afschaffen is ook weer zo wat. Je wilt als mama toch bedankt worden en als kind toch waardering tonen. Bijvoorbeeld zoals één van mijn kinderen dat gisteren deed. ‘En nog bedankt, mam, dat je me gebaard hebt.’

Vaderdag is voor mij al achttien jaar bij gebrek aan papa agenda-technisch redelijk te doen en dit jaar was voor het eerst in mijn 57-jarige bestaan ook Moederdag relatief gemakkelijk te organiseren. Want geen moeder.

Voor wie het nog niet zo gemakkelijk heeft: maak u geen illusies. Moederdag zonder moeder en Vaderdag zonder vader zijn praktischer, maar niet per sé gezelliger. Misschien moest er maar eens een Wezendag komen op de tweede zondag van een maand waarop er nog niets is bedacht. Een dag zonder bezoek en al helemaal geen plastic emmers of andere cadeaus. Een dag voor in je uppie.