U moet echt een keer naar Geertruidenberg. Ik was er afgelopen zondag en dat komt omdat mijn vrouw, schoonmoeder en ik zo dom waren geweest om in een opwelling met een fluisterbootje de Biesbosch te gaan verkennen. Het bleek al knap dat we zonder reservering drie stoelen op een terras vonden. En zo besloten we bij gebrek aan zo’n bootje tot een autotochtje naar Geertruidenberg.

In Geertruidenberg treft u op een zonnige zondagmiddag gezellige terrassen aan en uw auto parkeert u daar op minder dan een steenworp afstand van een koel glas bier. Toen wij er waren, was er een mevrouw die zo hard en langdurig hinniklachte, dat verder zowat alle tafeltjes en stoelen vrij waren.

Dat luidruchtig gehinnik was inderdaad erg irritant, maar ik kan me niet voorstellen dat ze er komende zondag weer zit. Haar kaken zijn nog lang niet geheeld. Dus kom naar Geertruidenberg, parkeer uw auto midden in het vestingstadje, bezoek een terrasje onder lommerrijke bomen en ga daarna naar de kerk.

Ga vooral naar de kerk.

Ik ben verliefd op de Geertruidskerk. En die verliefdheid werd groter toen ik de website bezocht, gemaakt door vrijwilligers die met 50 cent per wc-bezoek proberen dat gebouw te beheren. Die website heeft pagina’s met teksten, getikt in een illegale en dus namaakversie van Comic Sans – dat is zoiets als een fotokopie van een toch al behoorlijk kitscherig huilend zigeunerjongetje naschilderen. Op die pagina’s las ik over de historie van kerk en stad en in de kerk zelf trof ik adembenemend mooie beelden en houten sculpturen (‘Gegarandeerd erg droog’) aan.

En dan is er nog de crypte. Die crypte was vier eeuwen lang verborgen en dat hoort ook zo, want crypte betekent ‘Ik verberg’ – ook dat las ik op die Comic Sans-site. In de negentiende eeuw werd de boel herontdekt en uitgegraven en nu is er een allerschattigste permanente expositie.

Achter glas ligt een boekje, ‘Een twaalfjarige bevelhebber’. Ondertitel: ‘Een verhaal uit den tachtigjarige oorlog door P.A. Sparenburg jr.’ Maar nog charmanter is het briefje ernaast. Het is geschreven in 2006 en afkomstig van een meneer Boender, die het boekje op 78-jarige leeftijd aan de kerk schonk. Hij had het van zijn vader en vond het ‘vorige week’. ‘Mijn kinderen zeiden, ja dat hoort in de oude kerk in Den Berg, dus hierbij.’

Ik besloot ter plekke dat die kinderen heel lief zijn. Want ze hadden dat boekje ook mee naar huis kunnen nemen en kunnen verkopen. Want het is een duur boekje, bedacht ik daar in de crypte. Want achter glas. Een verdieping hoger kon ik een ogenschijnlijk heel oude Bijbel gewoon aanraken. Niks glas.

U kent me en dus weet u dat ik thuisgekomen op internet meteen op zoek gegaan ben naar die twaalfjarige bevelhebber van P.A. Sparenburg jr. Het boekje is nog te koop. De prijzen op de diverse veilingsites variëren van drie euro tot vier euro nog wat. Maar dat is wel exclusief verzendkosten.