De kathedraal van Dublin staat in de steigers en is ook zonder die houten planken en stalen pijpen niet echt een tjonge-wat-een-indrukwekkende-en-die-moet-je-dus-gezien-hebben-kerk. Dat je er zes euro voor moet betalen, nota bene terwijl er een dienst gaande is die toch echt gratis toegankelijk zou moeten zijn, dat doet de gemiddelde toerist brommen.

In de kerk zelf verwijst een slordig bordje naar de gift shop. Mocht u ooit in Dublin zijn: ga naar die kerk en volg dat bordje. Want dat bordje verwijst u niet alleen naar een winkeltje vol te dure prullen, maar voert u onaangekondigd en dus erg verrassend naar de gewelven onder de kathedraal en naar een handgeschreven, acht eeuwen oude kopie van de Magna Carta in die gewelven.

Het is alsof iemand u vertelt dat u linksaf moet voor een optreden van Frans Bauer en dat u halverwege The Beatles in originele bezetting tegenkomt.

De Magna Carta dus. Dat boek ligt daar zomaar in een kathedraaltje van niks. Zonder wachtrijen en zonder vermelding in wat voor toeristische folder dan ook. De Magna Carta, geschreven door verstandige edelen in 1215. Een document dat door een Engelse koning uit die tijd getekend móest worden. En waarmee hij erkende dat hij dan wel koning was, maar toch echt geen god. Dat zijn macht beperkingen had, zijn functie verantwoordelijkheden en zijn onderdanen rechten. Een revolutionair document.

Dat boeken als de Bijbel, Thora en Koran bekender zijn dan de Magna Carta is best raar. Maar hé, er zijn vast mensen die Frans Bauer kennen en geen weet hebben van The Beatles. Hoe dan ook: dat boek van 800 jaar oud inspireerde de schrijvers van de grondwet van de VS en van de Rechten van de Mens. Saillant: advocaten sloegen er de Amerikaanse staat mee om de oren toen het ging over de rechteloosheid van niet-veroordeelde gevangenen in Guantanamo Bay.

Enkele uren voor mijn bezoek aan de kerk wandelde ik over de terreinen van Trinity College, de universiteit van de Ierse hoofdstad. En daar stond ik plots voor het standbeeld van George Salmon, die van 1888 tot 1904 daar de baas was. Hij was een beetje zoals die koning in 1215. Die koning, Jan heette hij, wilde helemaal niet tekenen voor het inperken van zijn macht, maar deed het onder druk toch. Salmon zette zijn handtekening onder het besluit dat vrouwen voortaan ook welkom waren op de universiteit. En deed dat, schreef hij boven zijn handtekening, met forse tegenzin. Vandaag de dag is 65 procent van de studenten aan de beste universiteit van Ierland vrouw. Veel vrouwen laten zich, zodra ze hun bul hebben behaald, fotograferen bij het standbeeld van Salmon. ‘Lekker puh,’ is het statement dat ze ermee maken.

Het wachten is op een bezoekje van Obama aan die best lelijke kathedraal. En dat hij daar dan een beetje besmuikt bij dat boek onder glas erkent dat het in 1215 al is opgeschreven: dat wie niet is veroordeeld een vrij man of vrouw is. En dat die afspraak ook geldt voor mensen in een rare Amerikaanse enclave in Cuba.