Dat is nog eens handig. De lokale VVV is enkele klapdeuren verwijderd van de receptie van ons hotel in Doolin, aan de westkust van Ierland. Het hotel ligt maar tien kilometers verwijderd van de Cliffs of Moher en dat is dan ook precies de reden dat mijn vrouw en ik daar zitten. Dat de VVV in hetzelfde gebouw zit, wisten we niet. Maar dat is met dit slechte weer wel handig. Worden we niet nat.

‘De beste manier om de klippen te bekijken is vanuit zee,’ weet de mevrouw van de VVV. ‘Maar helaas, vandaag vaart er geen enkele boot. Veel te gevaarlijk. Er is storm op komst. En zelfs als er geen storm is, dan is er waarschijnlijk mist en dan ziet u niks.’

Dan gaan we met de auto naar de klippen, besluiten mijn vrouw en ik. De VVV-mevrouw schudt haar hoofd. ‘Ik adviseer u dat niet te doen. U kunt met uw auto niet helemaal bij de rand komen en dus moet u een stukje lopen. De wind kan heel verraderlijk zijn. Dat is erg gevaarlijk, juist bij de klippen.’

We zijn niet voor twee gaten te vangen. ‘Een autotocht door The Burren, de streek hier, schijnt de moeite waarde te zijn.’ Mevrouw knikt. Nou en of dat mooi is. ‘Maar pas op! In de bergen kunt u echt heel gemakkelijk verdwalen, zelfs met een navigatiesysteem. Echt, het is knap lastig om de weg terug te vinden. En o ja, de wegen zijn op veel plaatsen heel erg smal.’

We zuchten. VVV-mevrouw zucht met ons mee. ‘Dan gaan we maar een hapje eten in het restaurant hiernaast,’ zeg ik. ‘Of is dat ook gevaarlijk?’

‘Houd u zich vooral goed vast aan uw tafel.’