Ze is hoogbejaard en woont in een appartement, op een steenworp afstand van een verpleegtehuis. Daarom wilde ze ook juist in dat appartementencomplex wonen – voor je het weet wordt de stok een rollator en de rollator een rolstoel en willen de hersenen ook niet meer meedoen. Kwestie van die steenworp verderop gaan wonen. En als die andere dames en zo nu en dan heren in dat complex dan hetzelfde doen als zij er aan toe zijn – ach, dan valt het allemaal nog wel mee, zo in die laatste jaren.

Het is jammer dat er ergens in Den Haag, in de stad of in dat tehuis regels zijn veranderd en dat die doorstroming niet meer vanzelfsprekend is. Laatst nog, ging er iemand vanuit dat complex in hartje Den Bosch naar een tehuis in Schijndel. Nooit meer iets van die mevrouw gehoord.

Er is een knip gemaakt, heet het. Een knip tussen die aanleunwoninkjes van de woningcorporatie en dat verpleeghuis. Nog niet zo lang geleden werd ze daar nog eens aan herinnerd, die hoogbejaarde mevrouw in dat appartement. Het was toen ze op een middag in de buurthuiskamer zat. Daar komt ze elke week, ze breit er. Al sinds oktober is ze druk met het breien van hele kleine mutsjes en die worden over plastic flesjes met sap geschoven en die flesjes worden in de supermarkt verkocht. Die mutsjes zijn populair en leveren geld op voor de ouderenzorg. Zo hebben ze haar verteld.

Ze zat op een middag te breien en toen kreeg een vriendin, ook al zo’n breister, een TIA. De vrijwillige begeleidster herkende het meteen. Iets met een scheef hangende mond, verward praten en een lamme arm. Zo’n beroerte duurt soms maar heel even, maar niet bij deze vriendin. En toen belde de vrijwilligster met het verpleeghuis.

Zo’n steenworp is zo kort dat de verpleegster van dat tehuis er heel snel was. Ze keek naar de mevrouw met die scheve mond en die lamme arm en zei ‘Dat is er geen van ons’ en dat ze 112 maar moesten bellen. Maar als die mevrouw naar haar eigen flatwoning moest worden gebracht, nou vooruit – daar wilde die verpleegster wel bij helpen.

Dat was niet nodig. Er kwam een ambulance en in die wagen ging ze naar het ziekenhuis. Een stuk verder weg dan het verpleeghuis, maar weer niet zo ver weg als Schijndel.