Als de gids nadrukkelijk stilstaat bij het feit dat ‘daar, daar in dat straatje’, de betovergrootvader van Johan Cruijff is geboren – dan besluit ik dat Leeuwarden niet overloopt van toeristische trekpleisters. Ik mompel dat de betovergrootmoeder van de buurvrouw van de zus van Mark Rutte een straat verderop ooit logeerde, maar ben even later blij dat de gids dat niet hoorde. Want hij maakte er oprecht een boeiende rondleiding van.

Ook nog eens een free tour, dus ook wat dat betreft geen reden tot beklag.

Die rondleiding begon even daarvoor bij de Oldehove. Dat is een stompe en scheve toren, ooit bedoeld het hoogste bouwwerk van het land te worden. Tijdens de bouw in 1529 verzakte de boel al toen er nog maar tien meter aan kloostermoppen op elkaar waren gestapeld. Een poging om al metselend een en ander hogerop te compenseren mislukte en zo hielden de bouwers er na 39 meter mee op. Het ding staat bijna twee meter uit het lood en is vanwege die mislukking één van de grootste publiekstrekkers van de Friese hoofdstad.

Ze zijn er in Leeuwarden trots op, vertelt gids Henk. ‘Want de toren is net zo onvolmaakt als De Mens.’ Wat dat onvolmaakte betreft: de kerk naast de toren is bij een storm in 1576 ingestort en nooit meer herbouwd. Was ik een Leeuwarder, ik zou ook daar wat van maken. ‘Weet je wat we nog beter kunnen dan verzakkende torens metselen? Instortende kerken! Nergens in het land treft u een zo afwezige kerk aan als hier op dit kale plein. En hieronder ligt een parkeergarage. Niet allemaal tegelijk stampen!’

Ik hoor Henk aan en bedenk dat het wel wat heeft, dat trots zijn op dingen die fout gaan. Ik bedenk dat er muziek zit in de Betuweroute, de kabinetten Balkenende, alle televisieprogramma’s van Beau van Erven Dorens en de Fyra. Tegen de tijd dat ik eindelijk op de naam van duo Veldhuis & Kemper kom, zijn we al een toren verder.

De toren van de Bonifatiuskerk. Kaarsrecht staat ie. Dat is geen ode aan mensen die per ongeluk wel volmaakt zijn, want ook hier ging gelukkig het een en ander mis. Zo vloog er in 1947 een vliegtuig tegenaan. En in 1976 brak tijdens, wederom een storm, de spits af.

‘Torens en Leeuwarden, niet echt een geweldige combinatie’, concludeert één van de deelnemers.

Dat is het moment voor Henk om het over nog een ander hoog bouwwerk te hebben. De Achmeatoren. Bijna 115 meter hoog en daarmee de hoogste wolkenkrabber van Noord-Nederland. ‘Kijk’, zegt de deelnemer aan de wandeltocht die even daarvoor besmuikt deed over de Leeuwarder torens, ‘jullie kunnen het dus wel, torens maken’.

Henk knikt, maar doet het niet vol overtuiging. ‘Behalve dan het gedoe met die platen.’

Die platen? ‘Enorme tegels van natuursteen die aan de gevel zijn bevestigd. Er vielen er een stel af, bij een storm in 2001.’

Gegrinnik. ‘En daarna nog een keer, in 2002.’

Een paar uur later checken mijn vrouw en ik in ons hotel in. ‘U heeft kamer 005, op de begane grond.’ We zijn blij.