De koning mag volgend jaar zijn kersttoespraak in mijn huiskamer opnemen. Grote kans dat er, net als dit jaar, ook in december 2018 een boom in onze huiskamer staat. Willem-Alexander, WA voor intimi, heeft zelf geen kerstboom.

Tenminste, die indruk bestaat. WA hield zijn kersttoespraak zonder boom als decor en daar vielen nogal wat mensen over. De heisa zegt weinig over WA, maar wel veel over die mokkende mensen. Naar het schijnt stond er nog nooit zo’n boom in beeld tijdens de koninklijke kersttoespraak. Ook niet toen zijn moeder nog het eindejaarspraatje hield. De criticasters deden er nooit moeilijk over en hebben nu ineens besloten dat een koning zonder kerstboom voortaan gevoelig ligt.

Als er iets kenmerkend voor deze tijd is, dan is het dat alles gevoelig ligt. Tradities zijn nogal eens fout en liggen dus gevoelig, net als het afschaffen ervan. Grappen over homoseksualiteit in voetbalpraatshows: ook al fout en gevoelig, net als de oproep daar subiet mee te stoppen. De makers van een komische serie over religies hielden rekening met de mogelijke gevoelens daarover bij moslims en maakten de afleveringen over dat geloof daarom heel braaf. En dat lag weer erg gevoelig.

Dit is de tijd dat alles fout is. Inclusief de vaststelling dat alles fout is.

Terug naar de kerstboom.

Wijlen mijn vader had een hekel aan kerstbomen en ik ben er, vast en zeker bij wijze van misplaatste nagedachtenis, ook niet dol op. Kerstbomen staan in de weg, want de plek waar ze staan is ruim elf maanden per jaar gereserveerd voor iets dat mooier of logischer is. En dan de naalden. Die vallen uit.

Mijn eerste verkering had ik met een meisje die het uitmaakte op de dag dat mijn moeder besloot de kerstboom te plaatsen en met engelenhaar (altijd handschoenen aandoen!), ballen, kralenkettingen en lampjes in te richten. ‘Leuk dat je er bent, wil je helpen met de boom?’ nodigde mama uit. Mijn vriendin schudde haar hoofd. ‘Nee, ik wil even met Laurens praten.’ Mijn moeder wist dat er iets ging gebeuren dat bij mij gevoelig zou liggen.

Het allerleukste aan kerstbomen zijn misschien nog de verbrandingen begin januari. De hele buurt sleept bomen naar een terreintje aan de rand van buurt, wijk of dorp en dan gaat de hens er in. Prachtig gezicht.

‘Ontzettend slecht voor het milieu’, bracht een actief lid van mijn lokale politieke partij onlangs in tijdens een fractievergadering. We keken elkaar aan besloten hardop dat het verbranden van kerstbomen gevoelig ligt. Net als het verbieden daarvan.

Komend jaar gaan we het vast nog vaker hebben over kerstbomen. En over vuurwerk, grappen over seks, sinterklaas met of zonder zwarte piet, de islam, grappen over homoseksualiteit, geloof, ongeloof, de vlag in raad- en andere zalen, monarchie, feestdagen, wiet en andere dingen die er allemaal niet enorm toe doen en dus gevoelig liggen.

Zolang we het over die dingen hebben, weten we dat het goed met ons gaat. Zolang we het over die dingen hebben, weten we dat we niet in oorlog zijn, niet omkomen van de honger, het zeewater nog niet over de dijken klotst en alleen Groningen maar last heeft van aardbevingen.