Wie bij Ikea een schaar koopt, moet daarna ergens anders een schaar kopen. De scharen van Ikea zijn met plastic koordjes dichtgeknoopt – een vorm van doorgeslagen Zweedse veiligheid. Er lopen daar in Zweden, echt waar, kinderen van tien jaar met zwemvest langs de waterkant. En dus zijn de knipdelen van de scharen zo aan elkaar gebonden dat je er niet mee kunt knippen. Tenzij je die plastic koordjes doorknipt natuurlijk.

Met een schaar.

De jaren zestig zijn met een schaar begonnen. Niet het decennium, dat begon op 1 januari 1960. Nee, het tijdperk van vernieuwing en hippies en zo. Het tijdperk van jonge lieden die het allemaal anders zouden doen, de macht grepen, stinkend rijk werden van die macht en in 2015 nog steeds maar geen plaats willen maken voor hun kinderen en kleinkinderen.

Dat tijdperk begon met een schaar. In Venray, een slaperig Noord-Limburgs provinciestadje. Daar woonden een man en een vrouw met een stel kinderen. Het oudste kind was een jaar of 14 en besloot zo rond 1965 dat lang haar best mooi was. Het verhaal heb ik van mijn vader en ik kan hem niet meer vragen of het wel echt waar is, maar neem van me aan dat mijn vader weinig uit zijn duim zoog.

Ik moet die eigenschap dus van moederskant hebben.

De jongen liet zijn haar lang groeien en zijn vader vond dat, net als de rest van het brave dorp neem ik aan, vreselijk. Vader beval zijn zoon naar de kapper te gaan, vroeg het zijn zoon en smeekte zijn zoon. Niets hielp. Dat was het moment dat vader besloot dat er zwaarder geschut nodig was. Terwijl zoon sliep, knipte vader aan één kant de haren kort. Aan één kant, want de andere kant lag op een kussen. Daar kwam bij dat één kant genoeg was: zodra zoon zijn kapsel ’s ochtends in de spiegel zag, fietste hij als een gek naar de kapper. Om boos terug te komen met een kortgeknipte coupe.

Vader was tevreden, gaf zijn zoon een compliment voor de mooie haren, sneed ’s avonds het vlees, las de avondkrant en ging daarna naar bed. ’s Ochtends werd vader wakker, waste zich, poetste zijn tanden en trok zijn pantalon aan. En zag toen dat één van de pijpen ’s nachts was veranderd in een pijp van een korte broek.

De jaren zestig waren begonnen.

(Ik ben opgehouden met columns koppen van één woord te geven.)