De prijs voor de meest paniekerige en daardoor mislukte reclamecampagne gaat naar de gemeente Veghel. Veghel wil bedrijfsgrond verkopen en doet dat met de mededeling dat ze heel veel vierkante meters heeft. ‘600.000 m² bedrijfsgrond te koop’, jammert een levensgroot bord aan de snelweg A50.

Reclameteksten, zeker aan snelwegen, moeten kort. Daarom ontbreekt ‘En dan hebben we het nog niet gehad over onze leegstaande winkelpanden. Het is hier om te janken’.

Het is waar: Veghel heeft voor een dorp van pakweg 26.000 inwoners veel grote bedrijven. Klinkende namen ook, die veel werkgelegenheid bieden. De gemeente heeft meer arbeidsplaatsen dan inwoners. Kom daar maar eens om, in Schijndel of Sint-Oedenrode. Dat de werkenden in de gemeente Schijndel samen voor een hoger bruto gemeentelijk product zorgen (zeg maar de toegevoegde waarde die ze aan de economie leveren), dat is voor Veghel mogelijk een domper – maar dat hoeft dan ook niet op zo’n reclamebord.

Wat er ook niet op hoeft: wat voor een dikke ellende al die onverkochte grond oplevert. Het leidt tot gruwelijke cijfers met betrekking tot de voorraadquote. Ik wist tot een uur of wat geleden niet wat dat is, voorraadquote – maar een actueel overzicht van de website ‘Waar staat je gemeente?’ stimuleerde me om het uit te zoeken. Komt ie: de voorraadquote is de beschikbare bouwgrond (en in mindere mate overige voorraden) gedeeld door de inkomsten. Een lage voorraadquote is goed, een hoge beroerd. Ik zag de meest actuele cijfers van Schijndel: 8,5 procent. Geen idee of dat veel of weinig is. Sint-Oedenrode zocht ik daarna op: 24,9 procent. Dat leek me niet best. Maar maak u niet druk, Rooienaren, het kan altijd nog erger. De voorraadquote van Veghel is 197,5 procent.

197,5 procent.

De gemeente poogde een deel van het probleem op te lossen door van het terrein aan de A50 een plek te maken waar consumenten hun boodschappen kunnen doen. U kunt er terecht voor laptops, tuingereedschap, fitness, tuinmeubels, een volle tank benzine en er zijn restaurants. Parkeren is gratis en kan overal voor de deur. Het resultaat is dat in 2015 17,5 procent van het winkeloppervlakte in het centrum van het dorp Veghel leeg stond. In Rooi was dat 5,5 procent en in Schijndel 4,5.

Nu het fusieproces al een jaar of twee bezig is, leer ik steeds meer raadsleden en wethouders uit Veghel kennen. En zo weet ik dat ze er daar prat op gaan dat ze zo fors inzetten op bedrijvigheid en economie. U en ik weten nu waar die roekeloze betrokkenheid toe leidt.

Maar het had natuurlijk nog rampzaliger kunnen uitpakken. Stelt u zich eens voor dat de Veghelse politici zorg en welzijn net zo boeiend zouden vinden als bedrijvigheid?