Wie de burgemeester van Meierijstad gaat worden, is nog niet bekend. Maar we weten al wel wie er de baas is van de ambtenaren daar. Wim.

Wim is geen meneer, Wim is een concept. Want Wim staat voor Werken In Meierijstad en omdat die afkorting een jongensnaam is, heeft een of ander reclamebureau een plaatje gemaakt van Wim. Een plaatje van een man die bokshandschoenen draagt en een leeg gezicht heeft.

Wim doet alsof ie uniek is voor Meierijstad. Maar U kent Wim al lang, als u tenminste bij een bedrijf of organisatie werkt met meer dan een paar honderd medewerkers. Want dan hebben ze bij u een jaar of tien geleden Het Nieuwe Werken al ingevoerd. Dat u dus geen vaste werkplek heeft en uw kantoortuin is ingericht met stilte-, overleg- en ontmoetingsplekken. En dat u ook thuis mag werken als dat zo uitkomt.

Dat Nieuwe Werken is bij u vast al helemaal of gedeeltelijk afgeschaft, want medewerkers werden er horend dol van. Zeker als die medewerkers ambtenaren zijn, want die hebben nogal de neiging om van structuur en zekerheid te houden. Waar niks mis mee is, want het zijn eigenschappen die van pas komen bij een overheid die betrouwbaar wil zijn.

De ambtenaren van Meierijstad gaan het de komende jaren ontdekken. Ze laten zich in een door hen zelf gekozen hoek drijven, gaan op zoek naar kleine kluisjes waar ze elke dag de foto van partner en kinderen uithalen om op een werkplek tussen varens en vingerplanten te zetten. Tot ze het over een jaar of twee spuugzat zijn en Wim de deur uit schoppen – die bokshandschoenen, daar waren die ambtenaren toch al niet zo van onder de indruk.

Het allerergste van Wim is nog de naïeve blijmoedigheid waarmee de, energiek voor de muziek uit dansende projectmensen, reclame voor hem maken. Dat alles vrij en blij is en dat die vrijheid en blijheid ontzettend verplicht zijn. Iedereen een kluisje en een flexibele werkplek en wie daar niet tegen kan, die heeft pech. Ook als zo iemand verder een ontzettend waardevolle medewerker is, die kei-overspannen raakt door Wim. Een mevrouw, keiverliefd op Wim, zei het gisteravond op een bijeenkomst van raadslieden: dat het concept boven het welbevinden van die medewerkers gaat.

Echt.

Wat ze ook zei: dat thuiswerken hartstikke modern is en dus ook best kan, maar dat we de arbo-wetten met betrekking tot dat bureautje thuis negeren. Te duur. Dat het allemaal vast wennen is, maar dat we het zo nu eenmaal gaan doen. En verder liet ze doorschemeren dat de meest primaire taken van de gemeente in Meierijstad overboord worden gekieperd. Jeugdzorg, Wmo, welzijn – Wim moet er allemaal niks van hebben. In Meierijstad gaan ambtenaren vooral samenwerken met werkgevers en bedrijven.

En o ja, de voordeur van het gemeentehuis wordt verplaatst.