Het was 1975, ik was 15 en het was te doen op Schouwen-Duiveland. Daar was aan het begin van het laatste schooljaar van de mavo een kamp. Of, zoals dat het in jargon van die mavo heette: werkweek. Er werd gefietst naar een visafslag, er werd duinroos geplukt en ontleed, er werden autochtonen geïnterviewd over hoe erg de ramp van 1953 was en waarom dan wel, er werd een bonte avond gehouden en er was sport en spel.

De Langste Klerenrij. Dat was zo’n spel.

We stonden op een groot grasveld. Aan de ene kant de kinderen van de ene eindexamenklas, aan de andere kant die van de andere. De zon scheen en dat kwam goed uit – hoe warmer het weer, hoe meer kleren er uit konden.

Er gingen t-shirts uit. Spijkerbroeken volgden. Ze werden met schoenen en sokken in een lange rijen gelegd. Docenten keken van een afstandje toe. Een beha is, dankzij de bandjes, langer dan een sok – bedacht een meisje. Uit ging de beha. Andere meisjes volgden het voorbeeld. Klasgenoot Arno deed zijn onderbroek uit en trok een blaadje van een boom – lachend hield hij het voor zijn kruis.

Terwijl de meisjes met armen en handen voor boezems en schaamstreken toekeken en Arno met zijn blaadje stond te gekscheren, gingen docenten met meetlinten en rolmaten aan de slag. Er werden foto’s gemaakt.

Aan het einde van het schooljaar was er een gezellige avond. Op rijen met stoelen keken vaders en moeders naar foto’s van de afgelopen vier schooljaren. In zwart-wit lachten de naakte meisjes hun ouders toe.

‘Moet dat nou?’, was het meest kritische commentaar vanuit de zaal. Bijna niemand die het hoorde, want er werd heel hard gelachen. ‘Die Arno toch, die daar Adam staat te spelen! Het is me er eentje!’

Gisteravond was ik op een avond met stand-up comedians. Het ging nogal vaak over seks. ‘Als je in je kruis voelt en je komt daar geen twee maar vier ballen tegen, dan weet je dat je in je kont wordt genomen’, grapte sta-op-komiek Arie Koomen.

Hij had het over homoseksualiteit, neuken, piemels, neuken, klaarkomen, neuken en neuken. Het was grappig omdat het ondeugend was. Omdat het over taboes ging.

Taboes die er in 1975 nog niet waren.